Jigging-Inchiku-Slow
INCHIKU-SLOW: Λυθρίνια στα Αγκίστριά μας
Όταν ξεκινάμε κάθε μας εξόρμηση με τις τεχνικές του inchiku και του slow jigging, τα ψάρια που αναζητούμε είναι τα φαγκριά, τα τσαούσια, οι συναγρίδες, οι σφυρίδες, οι στήρες, τα μαγιάτικα και οι ντάσκες. Σπάνια θα απευθυνθούμε σε άλλα, εκτός αν η περιοχή και οι πληροφορίες που διαθέτουμε είναι συγκεκριμένες. Έτσι, αν πούμε σε κάποιους ότι πάμε για λυθρίνια, το μόνο που θα καταλάβουν είναι ότι μπερδέψαμε τις πιο πάνω τεχνικές με την καθετή.
Και εν μέρει έχουν δίκιο, αφού δύσκολα θα πάμε μόνο για λυθρίνια. Όμως τυχαίνει πολλές φορές στην αναζήτηση μας για τα κλασσικά ψάρια του inchiku και του slow, να συναντήσουμε και τα λυθρίνια, ειδικά σε βυθούς με τραγανίτσα, λασποτραγάνα, πράσινο μαρουλάκι και πέτρες ριγμένες στην αμμούδα. Έτσι την πρώτη φορά μπορεί να εκπλαγούμε μη γνωρίζοντας τι είναι αυτό που πιάστηκε στα αγκίστριά μας, αλλά τις επόμενες θα επισκεφτούμε το ίδιο κομμάτι σίγουρα «διαβασμένοι».
Είναι γεγονός ότι τα λυθρίνια έχουν τους τόπους τους και μάλιστα υπάρχουν κάποιοι με μικρά και άλλοι με μεγάλα λυθρίνια. Οι πρώτοι τόποι μας είναι αδιάφοροι, οι δεύτεροι μας όμως μας ενδιαφέρουν και μάλιστα πάρα πολύ, όταν σε αυτούς είναι πιθανό να συναντήσουμε και φαγκριά ή συναγρίδες. Έτσι, αν δε βρούμε τα φαγκριά και τις συναγρίδες που σίγουρα αποτελούν την πρώτη μας επιλογή, έχουμε την εναλλακτική των λυθρινιών. Γι’ αυτό καλό είναι όταν πιαστεί στα αγκίστριά μας κάποιο αξιόλογο λυθρίνι, να σημαδεύουμε το σημείο στο gps και να το έχουμε στα υπόψη μας σε κάποια επόμενη εξόρμηση. Μάλιστα, δύσκολα θα πιάσουμε μόνο ένα λυθρίνι, γιατί πρόκειται για είδος που συνηθίζει να κινείται και να τρέφεται κοπαδιαστά, οπότε στις επόμενες ριξιές μας θα αγκιστρώσουμε και δεύτερο, ίσως και τρίτο, αν δεν έχει απομακρυνθεί το σκάφος μας από το σημάδι λόγω ρεύματος.
Από πλευράς τεχνικής κι εξοπλισμού, δεν έχουν κάποια ιδιαιτερότητα με τα μεγαλύτερα κόκκινα. Ίσως να θέλουν κάποια μικρότερα χτυπήματα του πλάνου μας, αν και πολλές φορές και τα μεγάλα φαγκριά πιάνονται με πολύ μικρές και αργές κινήσεις. Αυτό που έχει παρατηρηθεί, είναι ότι τα σιλικονούχα χταποδάκια προσελκύουν ευκολότερα τα λυθρίνια, όπως επίσης και ότι σε νερά με βάθος 90+ μέτρα, οι φωσφορίζοντες και οι ριγωτοί πλάνοι αποδίδουν καλύτερα. Το ελαφρύ ρευματάκι δε μας ενοχλεί, γιατί «ψάχνουμε» την ευρύτερη περιοχή για να τα ανακαλύψουμε.
Τα μέχρι τώρα ψαρέματά μας, έχουν δείξει ότι τα λυθρίνια αποτελούν μια εναλλακτική πρόταση στις εξορμήσεις μας όταν απουσιάζουν τα μεγαλύτερα κόκκινα, τα οποία αποτελούν το βασικό μας στόχο. Η σύλληψη των λυθρινιών έχει σαν αποτέλεσμα να γυρίζουμε στο λιμάνι με έναν αξιοπρεπή μεζέ και όχι με άδεια χέρια. Γι’ αυτό μην τα απαξιώνετε, γιατί πραγματικά αξίζει να ασχοληθείτε μαζί τους! Η σάρκα τους είναι εξαιρετικά εύγευστη, αλλά και το ψάρεμά τους απολαυστικό, αφού δίνουν πραγματικό αγώνα από το βυθό μέχρι και τη στιγμή που θα μπουν στην απόχη μας!
