Ναυαγοσωστικη
BULSCA 2019: Λογισμοί Εμμανουέλας Κάρδαρη
Η Εμμανουέλα Κάρδαρη ήταν μέλος της Ελληνικής ομάδας που συμμετείχε στη Βρετανική Πανεπιστημιάδα Αθλητικής Ναυαγοσωστικής (BULSCA 2019) για πρώτη φορά στην ιστορία του πανεπιστημιακού αθλητισμού και της αθλητικής ναυαγοσωστικής. Εδώ μας μεταφέρει τη δικιά της εμπειρία.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Όλα ξεκινούν όταν κάποιος έχει πάθος και αγάπη γι αυτό που κάνει. Αυτό διαθέτει ο Στάθης Αβραμίδης και έτσι με πρωτοβουλία του ξεκίνησε να δημιουργηθεί μια ομάδα 12 φοιτητών του ΤΕΦΑΑ Αθήνας για να εκπροσωπήσουν και να αγωνισθούν για την Ελλάδα στην Βρετανική Πανεπιστημιακά Αθλητικής Ναυαγοσωστικής στο Swansea της Ουαλίας. Ένα μέλος της δωδεκάδας αυτής των φοιτητών ήμουν κι εγώ. Ξεκινώντας την προετοιμασία για την συμμετοχή μας στους αγώνες αυτούς υπήρχε πολύ όρεξη και διάθεση από όλους.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Μαζευτήκαμε λοιπόν και οι 12 μαζί με τον Στάθη και προσπαθήσαμε να ορίσουμε μέρες και ώρες προπονήσεων. Βέβαια θα ήταν δύσκολο να μπορέσουμε και οι δώδεκα να συντονιστούμε σε κάθε προπόνηση ώστε να προπονούμαστε όλοι μαζί καθώς είχαμε όλοι μαθήματα και υποχρεώσεις. Πράγματι, δεν τα καταφέραμε, σε κάθε προπόνηση μαζευόμασταν οι μισοί κάτι το οποίο μας έκανε να δυσανασχετούμε. Οι προπονήσεις επομένως γίνονταν με δυσκολία καθώς δεν είχαμε πολύ χρόνο αλλά και επειδή δεν δουλεύαμε μαζί ως ομάδα αλλά λειτουργούσαμε λίγο μεμονωμένα. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που συχνά παραπονιόμασταν. Και μαζί με εμάς γκρίνιαζε και ο Στάθης τόσο για τις προπονήσεις όσο και για τις υποχρεώσεις που έπρεπε να διευθετήσουμε προκειμένου να μπορέσουμε να συμμετέχουμε στους αγώνες. Παρόλα αυτά προσπαθούσαμε κάθε φορά να εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία για προπόνηση και να προετοιμαστούμε όσο καλύτερα γινόταν για τα αγωνίσματα μας τόσο τα ομαδικά όσο και τα ατομικά. Προσωπικά αυτό που μου άρεσε και με ενθουσίαζε περισσότερο, αλλά ήταν και αυτό που είχα τις μεγαλύτερες προσδοκίες ήταν τα σενάρια εκτός και εντός πισίνας, γιατί είναι κάτι που απαιτεί ομαδικότητα και συνεργασία και έτσι μου άρεσε που συνεργαζόμασταν σαν μια ομάδα. Αυτό που σίγουρα θα μπορούσε να γίνει για να κάνει την προπόνηση καλύτερη και πιο ευχάριστη, θα ήταν να υπάρχει περισσότερη συνεννόηση και να αντιληφθούμε όλοι ότι για να υπάρξει αποτέλεσμα και ευχάριστο κλίμα πρέπει να κάνουμε κάποιες θυσίες. Συχνά υπήρχαν εντάσεις μεταξύ του Στάθη και εμάς, οι οποίες όμως μας έκαναν να καταλάβουμε τα λάθη μας και να γίνουμε καλύτεροι. Τώρα, καθώς ταξιδεύω και βρίσκομαι στο δρόμο για Αγγλία νιώθω πολλή αγωνία και ενθουσιασμό γι’ αυτό που πρόκειται να συμβεί. Είναι μεγάλης σημασίας η συμμετοχή μας αυτή στους αγώνες της Βρετανικής Πανεπιστημιαδας καθώς είναι η πρώτη φορά που ελληνικό πανεπιστήμιο συμμετέχει σε μια τέτοια διοργάνωση εκτός συνόρων. Είναι κάτι που σίγουρα θα μας εφοδιάσει με εμπειρίες, θα μας βοηθήσει στο να μάθουμε να συνεργαζόμαστε και με άλλους ανθρώπους και φυσικά και εμείς με την μικρή αυτή συμβολή μας θα βοηθήσουμε στο να μείνει “ζωντανή” η αθλητική ναυαγοσωστική στην Ελλάδα. Καθώς θα βρισκόμαστε στο Swansea, έτοιμοι να αγωνισθούμε, αυτό που θα πρέπει όλοι να κάνουμε, είναι να αφήσουμε πίσω όλες τις δυσκολίες, τους τσακωμούς και τις εντάσεις, να κρατήσουμε τις ευχάριστες στιγμές και αυτές που μας έκαναν να νιώθουμε χαρούμενοι γι’ αυτό που πάμε να κάνουμε και δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι για να πετύχει κάνεις πρέπει πρώτα να πιστέψει στον εαυτό του!
ΤΑΞΙΔΙ
Οι αγώνες έχουν τελειώσει πλέον και φεύγω από την Αγγλία, βρίσκομαι πάλι μέσα στο αεροπλάνο και μου περνούν από το μυαλό όλα όσα έγιναν αυτές τις μέρες που βρισκόμουν στο Swansea μαζί με τους συναθλητές μου. Όπως είχαμε ενημερωθεί λοιπόν τελευταία στιγμή, έτσι και έγινε, φτάσαμε στην εκκλησία που θα διαμέναμε και αυτό που αντικρίσαμε ήταν ένα δωμάτιο , το οποίο είχε μόνο καρέκλες, όλοι μόλις το είδαμε κοιταχτήκαμε και αναρωτηθήκαμε “που είμαστε και τι κάνουμε εδώ πέρα;”
τις σκέψεις της με τον συναθλητή αθλοσώστη Εφραίμ Χαλκιά.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Παρόλα αυτά ήταν ο μόνος χώρος που θα μπορούσαμε να μείνουμε το βράδυ και έτσι αναγκάστηκα έπρεπε να τακτοποιηθούμε και να κοιμηθούμε για να ξεκουραστούμε γιατί είχαμε την επόμενη μέρα πρωί πρωί να αγωνισθούμε. Ο Στάθης με την υπόλοιπη ομάδα έφτασαν στις 3 ή ώρα τα ξημερώματα, ξυπνήσαμε από την φασαρία τους και είδαμε τον Στάθη να μας βγάζει φωτογραφία που κοιμόμασταν στο πάτωμα. Εκείνη την ώρα νευρίασα γιατί σκέφτηκα ότι μας βγάζει φωτογραφία ενώ εμείς προσπαθούμε να βολευτούμε στο πάτωμα που εκείνος επέλεξε για εμάς καθώς δεν είχε ενημερωθεί καλά και δεν ήξερε που κανόνισε να κοιμούνται οι αθλητές τους.
1η ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΩΝ
Παρόλα αυτά ξημέρωσε και περπατήσαμε όλοι μαζί μέχρι το κολυμβητήριο. Η απόσταση ήταν 15 λεπτά με τα πόδια και έτσι αρχίσαμε όλη η ομάδα να περπατάμε ως εκεί. Στην διαδρομή απολαύσαμε το τοπίο και είχαμε όλοι χρόνο και διάθεση για να αστειευτούμε και να χαλαρώσουμε πριν τους αγώνες. Όταν φτάσαμε στο κολυμβητήριο και είδαμε όλες τις άλλες ομάδες εκεί, συνειδητοποίησα το ποσό μεγάλη διοργάνωση ήταν αυτή και την σημασία της εκπροσώπησης μας σε αυτούς τους αγώνες. Οι αγώνες ξεκίνησαν και τα αγωνίσματα πραγματοποιούνταν το ένα μετά το άλλο. Καθώς ξεκινούσα για το πρώτο μου αγώνισμα, την σκυτάλη, είχα τρομερό άγχος και έτρεμα ολόκληρη, αλλά μόλις τελείωσε μου έφυγε και απολάμβανα την στιγμή. Όλοι μας αγωνιζόμασταν με πάθος, αγωνιστικότητα και ενθουσιασμό και δίναμε τον καλύτερο μας εαυτό. Μάλιστα μια τετράδα μας κατάφερε και διακρίθηκε στην σκυτάλη και πήρε την 3η θέση, ήμουν πολύ χαρούμενη γι αυτούς και πολύ περήφανη που κατάφεραν και διακρίθηκαν ανάμεσα σε τόσα αγγλικά πανεπιστήμια. Στην αντίθετη μεριά όμως είχαμε και πολλές ακυρώσεις, πράγμα το ποιο συνέβαινε λόγω της ελλιπής πληροφόρησης που είχαμε σε κάποια τεχνικά ζητήματα. Αυτό μας νευρίασε πιο πολύ από όλα γιατί ήταν απαράδεκτο το να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό, να τερματίζουμε και στο τέλος να μας ακυρώνουν για λάθη που δεν φταίγαμε εμείς οι ίδιοι. Υπήρχαν λάθη που μαθαίναμε αφού τα είχαμε κάνει και υπήρχαν φορές που μαθαίναμε τελευταία στιγμή ότι πρέπει να αλλάξουμε κάτι στον τρόπο που αγωνιζόμασταν. Παρόλα αυτά όμως εμείς κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε και ολοκληρώσαμε με τα αγωνίσματα εκείνης της μέρας.
2η ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΩΝ
Την επόμενη μέρα είχαμε τα σενάρια εκτός και εντός της πισίνας. Πήγαμε στο κολυμβητήριο και μας έβαλαν μαζί με τις άλλες ομάδες να περιμένουμε μέσα σε ένα δωμάτιο καθώς δεν έπρεπε να δούμε το σκηνικό που στηνόταν μέσα στο κολυμβητήριο αλλά και εκτός. Μόλις φώναξαν την ομάδα μου ένιωσα να τρέμω. Είχα αγχωθεί πολύ καθώς όλο αυτό γινόταν με πολύ οργάνωση και μυστικοπάθεια. Μόλις μας πήγαν εκεί που θα γινόταν το σενάριο της ξηράς, έμεινε άναυδη γιατί είχε στηθεί ένα πολύ δουλεμένο και ρεαλιστικό σενάριο στο παρκινγκ του κολυμβητηρίου στο οποίο έπρεπε εμείς να επέμβουμε και να αντιμετωπίσουμε τα θύματα σε 2 λεπτά. Όλα πήγαν καλά, και μας μετέφεραν στην πισίνα για το δεύτερο σενάριο, εκεί τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα και πιο απαιτητικά Αλλά παρόλα αυτά τα καταφέραμε και εκεί και κάναμε όσα προλάβαμε μέσα σε αυτό το 2λεπτο που μας δόθηκε.
ΑΠΟΝΟΜΕΣ-ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ
Μόλις τελειώσαμε όλοι, μεταφερθήκαμε εκεί όπου θα γινόταν η απονομή. Όλοι περιμέναμε να ακούσουμε με ανυπομονησία τα ονόματα των παιδιών που τα κατάφεραν και πήραν την 3η θέση στο αγώνισμα τους. Μόλις ακούστηκε το όνομα της ομάδας όλοι σηκωθήκαμε και χειροκροτήσαμε την αξιέπαινη αυτή προσπάθεια και επιτυχία των παιδιών και νιώσαμε υπερήφανοι. Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα και έτσι είχε διπλή σημασία για εμάς. Γι’ αυτήν μου την εμπειρία έχω να πω πάρα πολλά, άλλα είναι θετικά και άλλα αρνητικά, το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι θα μου μείνει αξέχαστη.