Εγγλεζικο-Μπολονεζ
Εγγλέζικο-Μπολονέζ: Επιλογή Ψαρότοπου και Εποχιακός Τρόπος Προσέγγισης των Ψαριών
Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική εποχή, όπου έχουμε αφήσει πίσω μας τις ζέστες του καλοκαιριού και έχουμε μπει τάχιστα στα κρύα του χειμώνα. Τις βραδινές πολύωρες εξορμήσεις και μάλιστα σε μακρινά κι απόμακρα σημεία τις ξεχνάμε και βαδίζουμε σε ημερήσιες εξορμήσεις που είτε αυτές γίνονται σε λιμάνια είτε σε επιλεγμένα βραχώδη σημεία και αυτά με παρέα.
Λιμάνια
Η επιλογή του λιμανιού είναι η εύκολη και σίγουρη λύση αφού πάντα κάτι θα καταφέρουμε να φέρουμε στα αγκίστρια μας. Κεφαλόπουλα, μελανούρια μουρμούρες, σάλπες, γόπες τα πιο συνηθισμένα ψάρια χωρίς να λείπουν οι εκπλήξεις. Εδώ επειδή υπάρχει συνεχές μαλάγρωμα από τα καΐκια, ασφάλεια για τα μικρόψαρα που θα φέρουν κοντά και τους διώκτες, σχετική ηρεμία από τους δυνατούς καιρούς, πάντα θα υπάρχουν ψάρια που ανάλογα με τις υπάρχουσες συνθήκες άλλοτε θα είναι εύκολα να τα προσεγγίσουμε κι άλλοτε αρκετά δύσκολα.
Εμείς θα προτιμήσουμε να τα επισκεφτούμε μέρες που υπάρχει θολούρα στον τόπο ψαρέματος, αφού αυτό αποτελεί και το κλειδί της επιτυχίας. Αν έχουμε την πολυτέλεια επιλογής λιμανιού τότε αυτό είναι σχετικά πιο εύκολο. Όταν δεν υπάρχει η επιλογή τότε θα διαλέξουμε αν υπάρχει καλοσύνη ένα από τα βαθύτερα σημεία, αφού εκεί η θολούρα είναι πιο πιθανή ειδάλλως θα πάμε να αναζητήσουμε τα ψάρια με πολύ λεπτά εργαλεία.
Στη θολούρα τα πράγματα είναι εύκολα και δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο που πρέπει να προσέξουμε εκτός από το μαλάγρωμα σε συγκεκριμένο σημείο και ρίψη δολώματος πάντα σε αυτό το σημείο. Η δυσκολία είναι όταν τα νερά είναι καθαρά όπου εκεί πρέπει να κατέβουμε αρκετά χαμηλά σε διαμέτρους πετονιάς που θα συμπαρασύρει αυτό και τον υπόλοιπο εξοπλισμό μας.
Το ψάρεμα σε καθαρά νερά, αποτελεί το δυσκολότερο τρόπο για μια έστω και πενιχρή ψαριά. Τα ψάρια, έχουν μάθει να προφυλάσσονται από τις παγίδες και τις πλεκτάνες που τους στήνει ο ψαράς, αφού εύκολα διακρίνουν τις πετονιές μας και όσο καλά δολώματα και αν τους προσφέρουμε δύσκολα συγκινούνται. Βλέπουμε να πλησιάζουν τα ελεύθερα δολώματα και να τα αφανίζουν σε ελάχιστο χρόνο, ενώ δεν πλησιάζουν τα περασμένα στα αγκίστρια. Ο ψαράς θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του και να επιστρατεύσει όλες του τις δεξιοτεχνίες, ώστε να καταφέρει να δελεάσει κάποιο αξιόλογο ψάρι.
Η χρησιμοποίηση λεπτών πετονιών στο ψάρεμά μας, είναι κάτι το δεδομένο σε συνθήκες μεγάλης διαύγειας των υδάτων. Στο ψάρεμα του κεφάλου αυτό μπορεί να εφαρμοστεί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, μιας και όπως γνωρίζουμε δεν έχει δόντια. Ο ψαράς που έχει εξοικειωθεί με το ψάρεμά του, μπορεί να κατέβει αρκετά χαμηλά και να χρησιμοποιήσει παράμαλλα ακόμα και με μονοψήφια διάμετρο, κάτι το οποίο σε πολλούς φαντάζει παράτολμο και γιατί όχι, παράλογο. Εμείς το έχουμε δοκιμάσει αρκετές φορές και σας διαβεβαιώνουμε ότι μπορεί να αποφέρει ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα, αρκεί να τηρηθούν οι κανόνες.
Το λεπτό παράμαλλο, συνδυάζεται με λεπτή πετονιά για μάνα. Δε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δεκάρι παράμαλλο και εικοσάρα μάνα. Δύο με τέσσερα νούμερα διαφορά είναι το ιδανικό. Αυτό σημαίνει ότι το δεκάρι παράμαλλο θα ταιριάξει με μια δωδεκάρα ή δεκατεσσάρα το πολύ μάνα. Σε αυτές τις διαμέτρους, δεν είναι δεσμευτική η χρήση fluorocarbon. Η σύνδεση του παράμαλλου με τη μάνα γίνεται με σίγουρο και διακριτικό τρόπο. Οι θηλιές, είναι μάλλον ο πιο εύχρηστος. Αυτό που προσέχουμε εδώ, είναι το παρόμοιο μέγεθός τους και η καλή εφαρμογή τους.
Επειδή τα τσιμπήματα στα καθαρά νερά είναι μικρότερα κι ανεπαίσθητα θα χρειαστούμε μικρό παράμαλλο για να μπορούμε να καταλαβαίνουμε τις τσιμπιές. Το μακρύ παράμαλλο μπορεί να φοβίζει λιγότερο τα ψάρια, αλλά όταν χρησιμοποιούμε τόσο λεπτές πετονιές αυτό δεν είναι απαραίτητο.
Το ελάχιστο βάρος της αρματωσιάς, είναι αυτό που θα κάνει το δόλωμά μας να κατεβαίνει αργά στο βυθό, χωρίς να δημιουργεί υποψίες στα ψάρια, αλλά απεναντίας να τους κεντρίζει το ενδιαφέρον. Ο φελλός μας μακρόστενος και πολύ ευαίσθητος. Η παραμικρή τσιμπιά θα πρέπει να είναι ορατή, αλλά ταυτόχρονα να μη φέρνει καθόλου αντίσταση στο ψάρι που έχει πάρει το δόλωμα στο στόμα του. Αν το βάθος είναι μικρότερο από το μήκος του καλαμιού μας, προτιμούμε ένα σταθερό φελλό, ερματίζοντας πάνω και κάτω από αυτόν. Έτσι, εξασφαλίζουμε ακόμα μεγαλύτερη ευαισθησία.
Καλάμι με αργή δράση (να λυγίζει δηλαδή σε όλο περίπου το μήκος του), για να μπορεί να κουράζει το ψάρι αλλά και να συγχωρεί τυχόν λάθη του ψαρά. Μηχανισμός μικρός, με σωστή λειτουργία και φρένα αξιόπιστα, ρυθμισμένα λίγο κάτω από την αντοχή του παράμαλλου μας (συνήθως στα 2/3 αυτής). Η ύπαρξη lever drag ίσως είναι χρήσιμη σε πολλούς από εμάς, γιατί είναι ευκολότερες και πιο γρήγορες οι μικρορυθμίσεις που υπαγορεύονται από τη συμπεριφορά του ψαριού και απαιτούν αμεσότητα και ακρίβεια.
Μεγάλη προσοχή στη βυθομέτρηση. Έχει παρατηρηθεί ότι τα ψάρια, τις μέρες με καλοσύνη, κατεβαίνουν πολύ χαμηλά για να αναζητήσουν την τροφή τους. Συνεπώς, το αγκίστρι μας πρέπει σχεδόν να ακουμπά στο βυθό ή να βρίσκεται έως το πολύ δυο δάκτυλα πιο ψηλά. Η βυθομέτρηση θα πρέπει να επαναληφθεί πολλές φορές, σε διαφορετικά σημεία, περιμετρικά από το κομμάτι που υπολογίζουμε να ψαρέψουμε, ώστε να «ψάξουμε» καλύτερα το βυθό. Έτσι, αν ο φελλός μετακινηθεί από τον αέρα ή η αρματωσιά μας ξεσύρει από βαθύ ρεύμα και παρασυρθεί μακρύτερα ή πιο κοντά μας, δε θα βρεθούμε να ψαρεύουμε πολύ ψηλά, χάνοντας το πλεονέκτημα της ακρίβειας και κατ’ επέκταση τα ψάρια. Συνήθως τα ψάρια μαζεύονται στο βαθύτερο σημείο μιας περιοχής και έτσι μαλαγρώνουμε εκεί μετά τις βυθομετρήσεις, προσαρμόζουμε το βάθος ψαρέματος ώστε η αρματωσιά μας να ψαρεύει μέσα στη «γούβα».
Η μαλάγρα φροντίζουμε να είναι παραπλήσια με το δόλωμα (σε συστατικά, γεύση και αρώματα). Μαλαγρώνουμε αρχικά με μία μπάλα μαλάγρας, όχι πολύ σφικτή ή με μια χούφτα σκέτο μπιγκατίνι, για να δούμε αν παρασύρονται από ρεύματα και τελικά αλλού μαλαγρώνουμε και αλλού ψαρεύουμε. Αφού διαπιστώσουμε τις συνθήκες που επικρατούν στο νερό, μαλαγρώνουμε εντατικά με 4-5 μπάλες και αφήνουμε να δράσει, καλώντας τα ψάρια μέχρι εμείς να αρματώσουμε το καλάμι μας. Από εκεί και μετά έχει μεγάλη σημασία να πέφτει η μαλάγρα στο νερό με μέτρο, γιατί σκοπός μας δεν είναι να ταΐσουμε τα ψάρια, αλλά να τα μαζέψουμε στην ψαρεύτρα μας. Κάθε φορά που οι τσιμπιές αραιώνουν, ρίχνουμε στο νερό 1-2 μπάλες.
Όταν το βασικό μας ψάρι που αναζητούμε είναι ο κέφαλος τότε πρέπει να προσέξουμε ακόμη το αγκίστρι μας να είναι μικρό και όχι ιδιαίτερα σκληρό. Θέλουμε να ανοίγει εύκολα αν παρουσιαστεί ζόρι και όχι να είναι άκαμπτο, όπως ζητάμε σε άλλα ψαρέματα. Συνήθως χρησιμοποιούμε αγκίστρια ακόμη και 20 νούμερο, με λεπτό πάντα κορμό (τα τύπου crystal είναι μια πολύ καλή λύση). Τα δολώματα μικρά, για να μπορεί ο κέφαλος να τα πάρει στο στόμα και αφού τα πιπιλίσει κάπως να τα καταπιεί στη συνέχεια. Το μπιγκατίνι αποτελεί μια από τις καλύτερες επιλογές μας.
Επειδή τα παράμαλλα είναι ιδιαίτερα λεπτά και οι κέφαλοι πολύ μαχητικά ψάρια, αν πιαστεί κάποιος μεγάλος που μάχεται με σθένος, διαδοχικά κεφάλια, πλαγιάσματα κτλ., πρέπει να τον παλέψουμε αργά και πολύ προσεκτικά, με τέχνη και μαεστρία, δε μπορούμε να τον βγάλουμε έξω χωρίς ανάσα. Προσπαθούμε λοιπόν να τον απομακρύνουμε από το κοπάδι για να μην τρομάξει τα υπόλοιπα ψάρια. Πριν ξεψαρίσουμε ρίχνουμε στο νερό 1-2 μπάλες μαλάγρας, για να ξαναμαζέψουμε τα ψάρια που πιθανόν τρόμαξαν και διαλύθηκαν από τη μαλαγρωμένη ψαρεύτρα μας.
Όταν το ψάρι που αναζητούμε είναι η μουρμούρα, τότε επειδή ζει πολύ κοντά στο βυθό, το ζητούμενο είναι η αρματωσιά μας να κατεβαίνει γοργά. Γι’ αυτό θα χρησιμοποιήσουμε μια τορπίλη, ή πολλά μολυβάκια συγκεντρωμένα κοντά στο αγκίστρι. Το παράμαλλό μας είναι συνήθως αρκετά μεγάλο (πολλές φορές ξεπερνά τα 40 εκατοστά), ώστε όταν το δόλωμα φθάσει κοντά στο βυθό να συνεχίσει να πέφτει με πολύ αργό και προκλητικό ρυθμό για τις μουρμούρες, και να γίνεται ορατό από μεγαλύτερη απόσταση, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα με αγκιστράκια μεγέθους 12-14, με λεπτό και μακρύ στέλεχος (μακρυκότσανα).
Στα βράχια
Η επιλογή του βράχου είναι η πιο δύσκολη αλλά αυτή που θα καταφέρει να μας δώσει αρκετά κι αξιόλογα ψάρια όπως σαργούς, μελανούρια, κακαρέλους, σκαθάρια κ.α. Για να πραγματοποιηθεί όμως και να έχει αποτελέσματα θα πρέπει να υπάρχει φουσκοθαλασσιά και μάλιστα με αφρουδιά στην ψαρεύτρα μας. Το αεράκι, απαγορευτικό σε άλλες τεχνικές, εδώ είναι απολύτως επιθυμητό και μάλιστα προτιμούμε να είναι θαλασσινό, δηλαδή να έρχεται από τη θάλασσα προς την ακτή, δημιουργώντας την απαιτούμενη αφρουδιά. Αυτό σημαίνει ότι στην επιλογή του τόπου θα λογαριάσουμε και τη διεύθυνση ανέμου, ώστε η τοποθεσία μας να βρίσκεται σε σημείο κόντρα στον καιρό.
Κάποιο μικρό κολπάκι θα βοηθήσει να συγκεντρώσουμε καλύτερα τα ψάρια αυτή την εποχή με τη βοήθεια της μαλάγρας μας και συγκαταλέγεται στις πρωταρχικές επιλογές μας. Οι κάβοι και τα κρεμαστά νερά μένουν στην άκρη για τους καλοκαιρινούς μήνες και αναζητούμε ρηχαδιές, όπου τριγύρω υπάρχουν αρκετά βράχια με συχνούς «θαμώνες» σαργούς, κακαρέλους, μελανούρια, σάλπες, κεφαλόπουλα, ψάρια τα οποία θα επιδιώξουμε να δελεάσουμε και να συλλάβουμε.
Ο εξοπλισμός μας πρέπει να είναι κατάλληλος για τον τόπο και τα ψάρια που αναζητούμε. Επειδή η ύπαρξη της απόχης μάλλον δεν είναι εφικτή, αφού το απόχιασμα στο κύμα δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί, χρειαζόμαστε αρκετά δυνατό καλάμι με δράσης κορυφής, για να μπορεί να σηκώνει και να πετά εκτός νερού ένα ιδιαίτερα αξιόλογο ψάρι. Η πετονιά του μηχανισμού μας και αυτή ενισχυμένη, με διάμετρο τουλάχιστον 0,23 χιλιοστά. Φελλό θα χρησιμοποιήσουμε σφαιρικό, έντονου χρωματισμού, ερματισμένου στα τρία τέταρτα από τα αναγραφόμενα πάνω του, για να μη βυθίζεται εύκολα στο νερό με το χοντρό κυματισμό. Για αγκίστρι θα χρησιμοποιήσουμε οτιδήποτε αρκετά κοφτερό, με μεγάλο άνοιγμα, λεπτό στέλεχος και σε Νο 6-8.
Η αρματωσιά μας όσο γίνεται πιο λιτή και πιο πρακτική. Παράμαλλο από λεπτότερη πετονιά δε θα χρησιμοποιήσουμε όπως γενικά συνηθίζουμε στα λιμανίσια ψαρέματα, αλλά τα υλικά θα «στηθούν» στην πετονιά του μηχανισμού μας. Θα περάσουμε το φελλό μας στην πετονιά, και αν επιθυμούμε η αρματωσιά μας να είναι σταθερή (η πιο συνηθισμένη για ρηχά νερά), τότε θα τον σταθεροποιήσουμε με δύο μικρά, δαγκωτά μολυβάκια, πάνω και κάτω από αυτόν. Αν αντίθετα θέλουμε συρόμενη αρματωσιά (συνηθισμένη για βαθιά νερά), τότε δεν ακινητοποιούμε το φελλό, αλλά τον αφήνουμε να κινείται μέχρι το στόπερ που τοποθετούμε στο επιθυμητό σημείο. Στο κάτω άκρο της πετονιάς δένουμε το αγκίστρι μας, ενώ αν χρειάζεται, προσθέτουμε ένα σχιστό μολυβάκι ή μια τορπίλη 30 εκατοστά περίπου πάνω από το αγκίστρι.
Για δόλωμα μπορούμε να εμπιστευτούμε ζυμάρι, φιλέτο ψαριού, σκουληκάκια όπως ακροβάτη, μπικατίνι. Σε περίπτωση που έχουμε έλλειψη, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πεταλίδες και σαλιγκαράκια του βράχου για σαργούς, μελανούρια και κακαρέλους.
Η μαλάγρα μας καλό είναι να έχει σχέση με το δόλωμά μας, δηλαδή αν ψαρεύουμε με ψαροδόλι να έχει στα συστατικά της ψάρι, ενώ αν ψαρεύουμε με ζυμάρι να έχει στα συστατικά της ψωμί. Πριν ξεκινήσουμε το ψάρεμά μας τη σκορπάμε τριγύρω από την ψαρεύτρα μας και στη συνέχεια σε συγκεκριμένο σημείο, εκεί που θα πέσει και η αρματωσιά μας.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στην αρχή του ψαρέματος, ώστε να εντοπίσουμε με σιγουριά τη φορά του ρέματος. Έτσι, η μαλάγρα θα έρχεται προς την ακτή και δε θα πηγαίνει προς το πέλαγος. Αυτό θα το δούμε ρίχνοντας μικρά κομματάκια ψωμιού στο νερό και παρατηρώντας την κατεύθυνσή της κίνησής τους, η οποία θα αποτελέσει πηγή αποφάσεων για την επιλογή της ψαρεύτρας. Αν -στην έσχατη περίπτωση- είμαστε αναγκασμένοι να ψαρέψουμε με ρέμα που απομακρύνεται από εμάς, θα μαλαγρώσουμε πάνω στο βράχο, εκεί που σκάει το κύμα, και όχι μέσα στο νερό.
Στην περίπτωση που εξορμήσουμε σε βράχο και διαπιστώσουμε ότι οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές για τη συγκεκριμένη τεχνική, δηλαδή δεν υπάρχει ο ανάλογος κυματισμός και θολουρίτσα τότε θα πάμε να αναζητήσουμε στην περιοχή ένα βαθινό σημείο. Εκεί θα επιχειρήσουμε να ψαρέψουμε με λεπτότερα εργαλεία, δηλαδή λεπτότερες πετονιές, ελαφριούς και μακρόστενους φελλούς, μικρό ερμάτισμα αρματωσιάς και όσο γίνεται χαμηλότερα στο βυθό. Η μαλάγρα μας περισσότερη και με πιο τακτικό ρίξιμο και μεγάλη προσοχή στη σκιά μας να μην πέφτει στο νερό όπως και στους θορύβους στα βράχια. Τέλος μην ξεχνάμε την παρέα, γιατί η προσέγγιση της ψαρεύτρας τις περισσότερες φορές είναι δύσκολη, ιδιαίτερα όταν υπάρχει αέρας ή ψιλόβροχο.
Καλές εξορμήσεις!