Jigging-Inchiku-Slow
Inchiku: Ψάρεμα ανά τον Κόσμο
Το inchiku είναι ένας τρόπος ψαρέματος με προέλευση την Ιαπωνία, αλλά έχει γνωρίσει ευρεία αποδοχή και εξάπλωση σε όλη την Ελλάδα, κυρίως λόγω της αποδοτικότητάς του, των επιτυχιών του σε δύσκολα θηράματα, αλλά και της ευκολίας στην εφαρμογή του.
Γενικά είναι απλό σαν κατασκευή, χωρίς να απαιτούνται τα ποιοτικότερα υλικά της αγοράς για να έχουμε απόδοση στο ψάρεμά μας. Οι κινήσεις που κάνουμε για να προκαλέσουμε τα ψάρια, μαθαίνονται γρήγορα από όποιον θέλει να ασχοληθεί και δεν είναι κουραστικές (όπως συμβαίνει πχ. στο vertical jigging). Επειδή η περιγραφή των κινήσεων έχει γίνει σε προγενέστερα άρθρα, θα ήταν σκόπιμο να μην επαναληφθούμε.
Το κυρίως σώμα είναι κατασκευασμένο από βαρύ μέταλλο (συνήθως μόλυβδος με κάποιες άλλες προσμίξεις που του προσδίδουν σκληρότητα) και βαμμένο σε έντονους χρωματισμούς.
Πάνω στο σώμα του inchiku δένεται το χταποδάκι, το οποίο κρύβει μέσα του τα αγκίστρια όσο το δυνατόν καλύτερα. Εάν χρειαστεί, το χταποδάκι αντικαθίσταται με ευκολία, ώστε να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Τα αγκίστρια μπορούν και αυτά να αλλαχθούν, με άλλα, διαφορετικού μεγέθους και αντοχής, ανάλογα με το τι ταιριάζει καλύτερα στο ψάρεμά μας.
Συνήθως έχουμε αρκετά εφεδρικά μαζί μας και σε ποικίλους χρωματισμούς, για να πειραματιστούμε και να βρούμε το καλύτερο, αυτό δηλαδή που τρώνε ευκολότερα τα ψάρια. Η κατασκευή είναι απλή και ο καθένας μας μπορεί να έχει τις προσωπικές του ιδέες για τη βέλτιστη λειτουργία και εφαρμογή των τεχνητών.
Όσον αφορά στο είδος των ψαριών που μπορούμε να ψαρέψουμε με αυτό το εργαλείο, το μεγάλο εύρος δυνατοτήτων του κυριολεκτικά θα μας εντυπωσιάσει. Από ψάρια του βυθού (μαύρα, επιθετικά φαγκριά και συναγρίδες, ή ψάρια που άλλοτε πιάνονταν μόνο στην καθετή, όπως χάνοι και λυθρίνια), μέχρι ακόμα και μανάλια και τονάκια στα μεσόνερα ή αφρόψαρα (σαφρίδια και κοκάλια) από την ψηλότερη ζώνη της υδάτινης στήλης. Έτσι, έχουν σημειωθεί επιτυχίες σε όλα τα είδη, με το ίδιο ακριβώς εργαλείο.
Όταν έχουμε σκοπό να ψαρέψουμε κάτι διαφορετικό από αφρό ή βυθό, το μόνο που χρειάζεται να αλλάζουμε είναι το πάχος και η αντοχή των εργαλείων μας. Αυτή η αλλαγή δε γίνεται επειδή δεν τσιμπάνε στο inchiku μας, παρά μόνο για θέματα αντοχής, μιας και αλλάζει εντελώς το είδος και το μέγεθος των ψαριών που μπορεί να τσιμπήσουν. Σε αυτό όμως το σημείο, μπορούμε να περιοριστούμε σε ενδιάμεσης σκληρότητας καλάμι με έναν ποιοτικό και αξιόπιστο μηχανισμό και λεπτές πετονιές υψηλής ποιότητας, ώστε να μπορέσουμε να ψαρέψουμε από μικρά σπαριδή έως και μέτριου μεγέθους τόνους. Τα προτεινόμενα χαρακτηριστικά του εξοπλισμού, είναι καλάμι με μήκος έως 2 μέτρα, κατηγορίας 20 λιμπρών και c.w. 100-200 γραμμάρια. Ο μηχανισμός μπορεί να είναι σταθερού τυμπάνου, κατηγορίας έως και 6000 (χωρητικότητα 100 μέτρων πετονιάς διαμέτρου 0.60 mm, αλλά λόγω της χρήσης νήματος μικρότερης διαμέτρου, μπορούν να υποδεχτούν σχεδόν τα τριπλάσια μέτρα). Αν μάλιστα προτιμήσουμε κάποιο μηχανισμό οριζοντίου τυμπάνου, τότε είναι ακόμη καλύτερα, μιας και οι συγκεκριμένοι μηχανισμοί συνδυάζουν μικρό μέγεθος και μεγάλες αντοχές.
Το νήμα μας έχει συνήθως διάμετρο 0,20-0,25 χιλιοστά και το παράμαλλο 0,40-0,50, ενώ το μήκος του κυμαίνεται από 2 έως 8 μέτρα. Με έναν τέτοιο συνδυασμό, υπομονή και τους κατάλληλους χειρισμούς, μπορούμε να σημειώσουμε επιτυχίες με ψάρια μεγέθους έως και 30 κιλών.
Εμείς δοκιμάσαμε την παραπάνω τεχνική με εργαλεία όπως τα προαναφερόμενα, εντός κι εκτός Ελλάδας, σε διάφορες περιοχές ανά τον κόσμο, σε ποικίλους βυθούς (από λασπώδεις έως κοραλλιογενείς) και σε διάφορα βάθη, από αφρωτά έως και πατωτά.
Έτσι, μετά από αρκετές δοκιμές και πειραματισμούς, μπορέσαμε να διαπιστώσουμε ότι σε όλες σχεδόν τις περιοχές και τα βάθη, σημειώθηκαν επιτυχίες σε διάφορα είδη θηραμάτων και σε ευρεία ποικιλία μεγεθών. Τα «θύματα» του inchiku περιλάμβαναν κυνηγιάρικα, τονοειδή, αφρόψαρα, σπαριδή, ακόμα και κάποια είδη συναγρίδας.
Σε κάποιες περιοχές τα ψάρια ήταν διστακτικά, αλλά μεταβάλλοντας την ταχύτητα στις κινήσεις του inchiku ή διαφοροποιώντας τους χρωματισμούς, καταφέραμε να τα κάνουμε να επιτεθούν στο δόλωμά μας.
Συγκρίνοντας το ψάρεμα με inchiku στην Ελλάδα και σε αρκετές άλλες χώρες, παρατηρήσαμε ότι τα πιο δύστροπα, επιφυλακτικά και καχύποπτα ψάρια βρίσκονται στη χώρα μας, προφανώς επειδή η μεγάλη πίεση από τους ψαράδες μας για εκλεκτά θηράματα και η υπεραλίευση των ποιοτικών ειδών από τα μεγάλα αλιευτικά, κάνουν σπάνιες τις εμφανίσεις των θηραμάτων που οι περισσότεροι επιδιώκουμε (όπως πχ. το φαγκρί). Αντίθετα, σε άλλα μέρη τα ψάρια επιτίθενται ευκολότερα, βιαστικά και χωρίς ενδοιασμούς, όταν το inchiku και άλλα σύγχρονα εργαλεία κάνουν την εμφάνισή τους. Εκεί μάλιστα, δεν απαιτούνται τα υπερβολικά λεπτά και διακριτικά εργαλεία που μάθαμε τα τελευταία χρόνια να χρησιμοποιούμε -κυρίως λόγω της μείωσης των ψαριών, αλλά και της εξέλιξής τους-, καθώς η έντονη πίεση που ασκούμε στους πληθυσμούς τους, τα κάνει να μαθαίνουν τις διάφορες «κακοτοπιές» και να φυλάγονται περισσότερο από αυτές.
Ψάρια με inchiku ανά τον κόσμο
