Jigging-Inchiku-Slow
Jigging στα Μεσόνερα: Αγκίστρι ή Σαλαγκιά;
Έχουμε παρατηρήσει στις βιτρίνες των καταστημάτων ότι οι περισσότεροι πλάνοι πωλούνται χωρίς αγκίστρι. Κάποιοι άλλοι με αρματωμένο αγκίστρι και μερικές φορές ακόμη και με σαλαγκιά.
Όπως έχει καθιερωθεί κι έτσι είναι και το σωστό, το αγκίστρι αρματώνεται με χοντρό νήμα μεγίστης αντοχής και τοποθετείται στην πλευρά του πλάνου που είναι το μάτι, στην πάνω ένωση με το παράμαλλο που οδηγεί προς το καλάμι. Το ψάρι επιτίθεται στο μάτι του ομοιώματος ψαριού, δηλαδή στον πλάνο, και το ρουφάει ώστε να πιαστεί.
Γιατί όμως πολλά μοντέλα πλάνων από την κατασκευή τους είναι αρματωμένα με σαλαγκιά στο κάτω μέρος του πλάνου και όχι στο μάτι; (Συνήθως σε αυτού του τύπου πλάνους αφαιρούμε τη σαλαγκιά και την αντικαθιστούμε κατά τα γνωστά με αγκίστρι). Είναι λάθος η τοποθέτηση αυτή της σαλαγκιάς; Όχι! Δεν είναι λάθος. Απλά αυτός ο πλάνος απευθύνεται σε διαφορετικό βάθος και σε διαφορετικά είδη ψαριών.
Συνήθως στο Jigging η πλειοψηφία από εμάς στοχεύουμε στα πατόψαρα. Φαγκριά, συναγρίδες, ροφούς, σφυρίδες κ.α. τα οποία τα ψαρεύουμε πολύ κοντά στο βυθό και σε δύσκολα σημεία όπως κρεμάσματα, απόχες και ναυάγια. Οπότε εάν προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε πλάνους με σαλαγκιά σίγουρα θα μας μαγκώσει στο βυθό και θα το χάσουμε.
Οι πλάνοι με σαλαγκιά απευθύνονται σε ψάρια μεσαίου βάθους και αφρού. Είναι κοντοί και βαριοί ώστε να κάνουν γρήγορες και απότομες κινήσεις όπως αρέσει και στα κυνηγόψαρα. Οι αποχρώσεις τους είναι συνήθως πραγματικού ψαριού, γαύρου, σαρδέλας ή κεφάλου αντίθετα με τους πλάνους βυθού που έχουν έντονες αποχρώσεις πορτοκάλι, ροζ, πράσινο. Αυτό γίνεται επειδή δουλεύουμε σε μικρότερα βάθη έως και αφρό όπου τα ψάρια έχουν καλύτερη ορατότητα ώστε να διακρίνουν τον κίνδυνο .
Ας πούμε όμως γιατί η σαλαγκιά αντικατέστησε το αγκίστρι. Τα ψάρια του βυθού κυνηγάνε ρουφώντας το θήραμα με μια απότομη κίνηση. Έτσι ακόμα και ένας πλάνος με αρκετά μεγάλο αγκίστρι είναι πολύ εύκολο να καρφωθεί μέσα στο μεγάλο στόμα τους. Αντίθετα όμως τα αφρόψαρα και τα ψάρια μεσαίους βάθους όπως τονάκια, ρείκια, μανάλια, ντάσκες, κυνηγάνε με μεγάλες ταχύτητες, χτυπάνε το θήραμα με τα πλευρά τους τραυματίζοντας το και ύστερα το τρώνε. Αυτή είναι και η χρησιμότητα της σαλαγκιάς. Ότι αρπάζει τα πλευρικά χτυπήματα από τα ψάρια και μας οδηγεί σε επιπόλαια πιασίματα όπως από τη μέση ή ακόμη και από την ουρά.
Κλείνοντας θα πρέπει να τονίσουμε ότι σε αυτό το ψάρεμα, στα μεσόνερα με χρήση σαλαγκιάς, πολλά ψάρια ξαγκιστρώνονται εύκολα. Δεν είναι όμως πραγματικότητα. Απλά τα ψάρια που συλλαμβάνονται από αδύναμα σημεία του σώματος εύκολα σκίζουν με αποτέλεσμα να τα χάνουμε. Αυτό γίνεται γιατί όταν ένα ψάρι πιαστεί από το στόμα, εκεί βρίσκονται τα πιο σκληρά νεύρα και κόκαλα. Αντίθετα αν πιαστεί από το σώμα έχει πολύ μεγαλύτερη αντίσταση και σθεναρά σημεία αγκιστρώματος. Αυτό όμως αντισταθμίζεται διότι στα μεσόνερα δεν είναι απαραίτητο να έχουμε σφιχτά φρένα αφού αποκλείεται ο κίνδυνος του βραχώματος του ψαριού. Οπότε το παλεύουμε με χαλαρά φρένα χωρίς να τα ζορίζουμε έως ότου κουραστεί και το φέρουμε με ασφάλεια κοντά στο σκάφος.
