Καθετη-Τσαπαρι
Καθετή: Μπαρμπούνια στα Αγκίστρια μας
Ένα από τα σπάνια ψάρια για τους περισσότερους φίλους της καθετής, είναι το μπαρμπούνι. Δύσκολα κάποιος θα το αναζητήσει, εκτός κι αν έχει τις πληροφορίες του ότι συγκεκριμένο σημείο-τόπος κρατά αρκετά από αυτά. Βέβαια υπάρχουν και φορές που θα τύχει να πιάσουμε κάποιο στα αγκίστριά μας, οπότε και θα πρέπει να προσαρμόσουμε τις αρματωσιές και το δόλωμά μας με στόχο την αναζήτηση και των υπολοίπων του κοπαδιού.
Επειδή το μπαρμπούνι σπάνια κυκλοφορεί μόνο του και τις περισσότερες φορές είναι σε μικρά ή μεγάλα κοπάδια, αν κάπου πιάσουμε ένα, το λογικότερο είναι να υπάρχουν και άλλα τριγύρω. Αποθηκεύουμε λοιπόν τον τόπο στο GPS, ώστε ακόμα και αν μας ξεσέρνει το σκάφος να επιστρέψουμε εκεί κατάλληλα προετοιμασμένοι.
Αρματωσιές
Αν οι αρματωσιές που έχουμε στο καλάμι μας είναι χοντρές, θα πρέπει να τις αντικαταστήσουμε με λεπτότερες και με μακριά παράμαλλα. Το τελευταίο παράμαλλο προς την πλευρά του μολυβιού θα πρέπει να περισσεύει, ώστε να ακουμπά στο βυθό όπου και βόσκουν τα συγκεκριμένα ψάρια. Διπλάρια και τριπλάρια είναι οι πιο κατάλληλες αρματωσιές, ενώ επιτυχίες μπορεί να έχουμε και με συρόμενο μολύβι και διπλάρι.
Τα αγκίστρια που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να διαθέτουν λεπτό στέλεχος, να είναι αρκετά κοφτερά και σε κατάλληλο μέγεθος για να μπορεί να δολωθεί ένα λεπτό σκουληκάκι χωρίς να διαλυθεί.
Σε περιοχές όπου κρατούν μπαρμπούνια και το γνωρίζουν οι ντόπιοι ψαράδες, πηγαίνουν και τα αναζητούν με συρόμενο μολύβι το οποίο φέρει δόντια. Φτάνοντας στον τόπο, ρίχνουν την αρματωσιά τους και αφήνουν το σκάφος να παρασυρθεί από το ρεύμα, ενώ κατά διαστήματα κρατούν τεντωμένη την αρματωσιά τους, και με αυτόν τον τρόπο το μολύβι ξεσέρνει στο βυθό δημιουργώντας ένα μικρό συννεφάκι θολούρας. Αυτό έχει αποδειχτεί ότι έλκει από αρκετά μεγάλη απόσταση τα ψάρια, τα οποία πλησιάζουν κοντά στο δόλωμά μας να δουν τι είναι αυτό που θόλωσε το νερό.
Δόλωμα
Για δόλωμα θα χρησιμοποιήσουμε λεπτά σκουλήκια, όπως είναι το κόκκινο της άμμου, η τριχιά, το μαύρο, ο ακροβάτης και ο αμερικάνος. Τα δύο πρώτα έχουν σαφώς το προβάδισμα στις προτιμήσεις των ψαριών, αλλά είναι πιο δυσεύρετα και απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή στη δόλωσή τους. Τα άλλα τα βρίσκουμε εύκολα στα καταστήματα με είδη αλιείας, ενώ η χρήση βελόνας θα μας προσφέρει μια ωραία παρουσίαση των δολωμάτων στα αγκίστριά μας και θα δημιουργήσει μια πιο δελεαστική πρόταση για τα ψάρια που αναζητούμε.
Σε περίπτωση που δε διαθέτουμε τέτοια δολώματα, θα αρκεστούμε στα ήδη υπάρχοντα (π.χ. γαρίδα), τα οποία θα τα τεμαχίσουμε σε λεπτά μακρόστενα κομμάτια και θα τα δολώσουμε σε λεπτά αγκίστρια.
Τι να προσέξουμε:
- Τα μπαρμπούνια μετακινούνται αργά και κοπαδιαστά, σύρριζα στο βυθό. Αν σταματήσουν να τσιμπάνε εκεί που τα πετύχαμε, δοκιμάζουμε να ψάξουμε την ευρύτερη περιοχή εκεί κοντά.
- Αντί για κλασσικό μολύβι, χρησιμοποιήστε μολύβι με δόντια. Ρίξτε την αρματωσιά σας στο νερό και σύρτε την ελαφρά, ώστε να σηκώσει λίγο θολούρα στο βυθό. Έχει αποδειχτεί ότι η παραπάνω μέθοδος είναι πολύ αποτελεσματική στα συγκεκριμένα ψάρια!
- Το σημαντικότερο είναι να βρούμε την περιοχή που κρατά μπαρμπούνια και στη συνέχεια να πραγματοποιήσουμε στοχευμένο ψάρεμά τους. Αν τα βρούμε και δεν έχουμε δόλωμα, μπορούμε να τα ψαρέψουμε ακόμη και με το τσαπαρί σε βαθιά σημεία και να έχουμε ικανοποιητικά αποτελέσματα.
- Δε φουντάρουμε, αλλά τα ψαρεύουμε αρόδου για να ψάχνουμε μεγαλύτερη έκταση βυθού. Μόλις πετύχουμε το κοπάδι, σημαδεύουμε το σημείο κι επιστρέφουμε εκεί με βοήθεια του GPS μας.
- Στα ρηχά αναζητούμε σημεία με άμμο ανακατεμένη με πετρούλες και φυκάκι, ενώ στα βαθύτερα σημεία κάποια λασποτραγανίτσα ή λάσπη με πετρούλες τριγύρω της.
