Καθετη-Τσαπαρι
Καθετή: Στοχεύοντας τα Λυθρίνια
Σε αυτό το άρθρο θα δούμε μερικά απλά πράγματα ώστε να μπορέσουμε να έχουμε μια επιτυχημένη ψαριά, όταν θα ασχοληθούμε με την καθετή και ο στόχος μας θα είναι τα λυθρίνια.
Ένα από τα βασικότερα ώστε να έχουμε γενικά επιτυχία, είναι να γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά του κάθε ψαριού, έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε τις κατάλληλες κινήσεις και να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε κάποια πράγματα γι’ αυτό το ψάρι ώστε να έρθουμε πιο κοντά του.
- Το λυθρίνι περνάει τη ζωή του σε επαφή με το βυθό, όπου βρίσκει την τροφή του σκαλίζοντας τον.
- Το βρίσκουμε σε τραγάνες – βυθός που αποτελείτε από βραχάκια, πέτρες και μαρουλάκι – αλλά κάποιες φορές και στη λάσπη.
- Του αρέσει να κινείτε σε βάθος από 60 έως και τα 100 μέτρα.
- Τα λυθρίνια αποκτούν βάρος από τον Οκτώβριο και γι αυτόν το λόγο η καλύτερη εποχή για το ψάρεμα τους, είναι από τον Ιανουάριο έως και την Άνοιξη, γιατί τότε βρίσκουμε τα πιο μεγάλα.
- Το λυθρίνι είναι το ψάρι που δεν θα πιαστεί εύκολα στα αγκίστρια μας.
- Είναι ψάρι μίζερο όσον αφορά την τροφή του και πολύ εκλεκτικό. Γι΄αυτόν το λόγο θα πρέπει να έχουμε πάντα φρέσκο δόλωμα.
- Επίσης καλό θα είναι να έχουμε μαζί μας κάποια ποικιλία δολωμάτων, ώστε να μπορέσουμε να του κεντρίσουμε το ενδιαφέρον.
- Από τα ποιο αγαπημένα του, είναι το κόκκινο καραβιδάκι, η φρέσκια γαρίδα και το σκουλήκι.
- Αλλά και αυτά από μόνα τους δεν φτάνουν, θα πρέπει το δόλωμα μας να είναι καθαρό, χωρίς άκρες, να μην είναι κακοκομμένο δηλαδή και με μεγάλη προσοχή να είναι περασμένο στο αγκίστρι μας, ώστε να το καλύπτει όλο, εκτός από την άκρη του.
- Οι καλύτερες ώρες για το ψάρεμα του λυθρινιού, είναι το χάραμα και η δύση του ηλίου. Πάντα βέβαια το χάραμα είναι καλύτερο, γιατί έχουμε και όλη την υπόλοιπη μέρα μπροστά μας για να ψαρέψουμε. Αυτά τα ψάρια βέβαια που θα πιάσουμε πρωί- πρωί, είναι συνήθως τα περισσότερα και τα μεγαλύτερα.
Πριν κάποια χρόνια όλοι μας κάναμε καθετή με τον παραδοσιακό τρόπο. Με μια ρόδα δηλαδή γεμισμένη με χοντρή νάιλον, όπου στην άκρη της βάζαμε ένα στριφτάρι, το παράμαλλο μας και ένα βαρίδι. Τα τελευταία χρόνια αυτός ο τρόπος ανήκει στο παρελθόν.
Η καθετή πλέον γίνεται με καλάμια και μηχανισμό, ο οποίος είναι γεμισμένος με νήμα. Τα πλεονεκτήματα πολλά, σε σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο ψαρέματος. Το νήμα έχει πολύ μικρότερη αντίσταση στο νερό από την νάιλον και έτσι καταλαβαίνουμε ποιο άμεσα ακόμα και το παραμικρό τσίμπημα του ψαριού, ενώ με την νάιλον χάνουμε την επαφή μας, γιατί το βάθος «σβήνει» τα τσιμπήματα των ψαριών. Επίσης όταν είναι η ώρα να καρφώσουμε, αυτό γίνεται ποιο άμεσα και ποιο αποτελεσματικά. Ο μηχανισμός και τα φρένα του, θα κάνουν το ανέβασμα του ψαριού πιο σίγουρο και ποιο εύκολο.
Θα χρειαστούμε λοιπόν ένα καλάμι για καθετή, που να μπορεί να σηκώσει βαρίδι έως και 150 γραμμάρια. Για το μήκος του θα πρότεινα ούτε πολύ μεγάλο, ούτε μικρό.
Ένα μήκος γύρω στα 2,5 – 3 μέτρα είναι πολύ καλό, γιατί θα δούμε και πιο κάτω ότι θα χρειαστούμε και μακριά παράμαλλα. Ένα μηχανισμό σταθερού τυμπάνου 5000 με 6000, που θα είναι γεμισμένος με νήμα 18άρι το πολύ 20.
Λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά
- Αφού μιλάμε για λυθρίνια το παράμαλλό μας πρέπει να είναι κατασκευασμένο με πετονιά flouorocarbon.
- Μπορούμε να έχουμε 2 το πολύ 3 παράμαλλα.
- Το μήκος τους 50 cm, εκτός από το τελευταίο που πρέπει να είναι πιο μακρύ, δηλαδή 80 cm και είναι αυτό που θα πιάσει και τα περισσότερα λυθρίνια.
- Για αγκίστρι λυθρινίσιο Νο 3-5.
- Επίσης καλό είναι να βάλουμε και μερικές πούλιες στην αρματωσιά μας. Αυτές θα τραβήξουν την προσοχή των ψαριών, ιδίως αν μιλάμε για βαθιά νερά.
- Εκεί που θα ψαρεύουμε λυθρίνια θα δούμε στα αγκίστρια μας μπαλάδες, φαγκρόπουλα, χάνους και γόπες.
- Πρέπει να ξέρετε ότι το λυθρίνι συνήθως θα πάει πρώτο, από τα άλλα ψάρια στο δόλωμα μας, όταν αυτό κατέβει στον βυθό της θάλασσας, πριν το «μαγαρίσουν» τα άλλα ψάρια.
- Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε σε ετοιμότητα, ώστε αν αισθανθούμε το χαρακτηριστικό τσίμπημα του λυθρινιού, να καρφώσουμε άμεσα, δυνατά και με αποφασιστικότητα.
- Αν τώρα προλάβουν τα άλλα ψάρια να πάνε πρώτα στο δόλωμα μας, τότε πολύ δύσκολα το λυθρίνι θα ακολουθήσει.
- Όταν πιάσουμε στα αγκίστρια μας ένα λυθρίνι θα το καταλάβουμε αμέσως. Θα νιώσουμε τα χαρακτηριστικά κεφάλια που κάνει και ανάλογα πόσο μεγάλο είναι το ψάρι, τα κεφάλια του θα είναι και πιο έντονα και πιο «λαχταριστά».
- Μέχρι να το φέρουμε πάνω στο σκάφος μας, ποτέ δεν θα είμαστε σίγουροι ότι είναι δικό μας. Είναι ψάρι πονηρό και καθώς το ανεβάζουμε, προσπαθεί να προσπεράσει την αρματωσιά μας, ώστε να μπορέσει να βγάλει το αγκίστρι από το στόμα του. Αυτός είναι και ο λόγος, που πολλές φορές θα νομίσουμε ότι έφυγε. Εμείς πότε δεν πρέπει να σταματήσουμε να μαζεύουμε με σταθερή ταχύτητα και κάποιες φορές γρηγορότερα, ώστε να έχουμε επαφή με το ψάρι.
- Το λυθρίνι έχει λευκό κρέας, σφιχτό και νόστιμο, γι’ αυτό θεωρείτε ένα αξιόλογο θήραμα.
Η καθετή με στόχο τα λυθρίνια είναι πολύ ευχάριστη και συναρπαστική. Αξίζει να δοκιμάσουμε να ασχοληθούμε με αυτήν.
Καλές Εξορμήσεις!