Εγγλεζικο-Μπολονεζ
Κέφαλος: Τα 10 Μυστικά Επιτυχίας στο Ψάρεμα του με Εγγλέζικο & Μπολονέζ
Ο κέφαλος όπως γνωρίζουμε καλά όλοι εμείς που ασχολούμαστε με το ψάρεμά του, έχει μια μεγάλη ιδιαιτερότητα σε σχέση με τα υπόλοιπα ψάρια. Δεν έχει δόντια. Είναι φαφούτης. Τι σημαίνει αυτό;
Όλα τα ψάρια που έχουν δόντια, με το που δουν την τροφή τους την αρπάζουν με το στόμα και ή την τεμαχίζουν ή την καταπίνουν. Αντίθετα ο κέφαλος που δεν έχει δόντια, παίρνει την τροφή κοντά στο στόμα του και την πιπιλά για να τη θρυμματίσει. Αν το καταφέρει αυτό στη συνέχεια θα ρουφήξει τα κομματάκια αυτά αν όχι θα προσπαθήσει να τη φέρει σε ένα τέτοιο σχήμα που να είναι εύκολη η κατάποσή του. Αυτή λοιπόν η ιδιαιτερότητα, μας οδηγεί σε ένα διαφορετικό τρόπο ψαρέματος σε σχέση με τα υπόλοιπα γνωστά ψάρια και μια άλλη τεχνική.
Λεπτά παράμαλλα – Μικρό δόλωμα
Το ότι ο κέφαλος δεν έχει δόντια και η τροφή για να μπορέσει να την καταπιεί πρέπει να είναι αρκετά μικρή είναι τα δυο σημεία που θα κατευθύνουν την όλη τεχνική. Πολύ λεπτά παράμαλλα αφού δεν μπορεί να τα κόψει με τα δόντια του και πολύ μικρά αγκίστρια για να τα δολώσουμε με πολύ μικρά δολώματα.
Λεπτά παράμαλλα σημαίνει ότι μπορούμε να αναζητήσουμε τον κέφαλο και με καθαρά νερά, τότε που το ψάρεμα, τουλάχιστον στα υπόλοιπα ψάρια, γίνεται δύσκολο. Εδώ τα λεπτά παράμαλλα μας επιτρέπουν να δελεάσουμε τον κέφαλο αν συνδυάσουμε κι έναν εκλεκτό μεζέ. Τέτοιοι μεζέδες που να έχουν και μικρό μέγεθος και να είναι εύκολοι στην κατάποση είναι το μπιγκατίνι, το μαλακό ζυμάρι και το ψαροδόλι.
Αγκίστρι – Δολωσιές
Το αγκίστρι μας θα είναι μικρό και όχι ιδιαίτερα σκληρό. Θέλουμε να ανοίγει εύκολα αν παρουσιαστεί ζόρι και όχι να είναι άκαμπτο, όπως ζητάμε σε άλλα ψαρέματα. Συνήθως χρησιμοποιούμε αγκίστρια με λεπτό κορμό.
Αγκιστράκια λοιπόν νούμερο 14 που μπορεί να φτάσουν και στο 18 ή και το 20 ακόμη, που θα τα δολώσουμε με δύο μπιγκατίνι, ένα θα το περάσουμε στο στέλεχος για να το καλύψει κι ένα θα το καρφώσουμε στη ακίδα του αγκιστριού για να προσελκύει με τις κινήσεις του τα ψάρια. Το ζυμάρι θα το φτιάξουμε αρκετά μαλακό αλλά να μη θρυμματίζει και θα το δολώσουμε στο αγκίστρι όπως ένα σκουληκάκι με αρκετό περίσσευμα στην ακίδα του. Το ψαροδόλι που μπορεί να είναι γαύρος ή σαρδέλα κομμένο με ψαλιδάκι σε μακρόστενα κομμάτια θα περαστεί στο αγκίστρι μας ώστε να το καλύψει όλο και με την ακίδα στο μαλακό μέρος.
Δόλωμα περασμένο σωστά στο αγκίστρι και λεπτό παράμαλλο, αφήνουν τη δολωσιά να κατέβει όσο γίνεται πιο φυσιολογικά στο βυθό μη δίνοντας δικαιώματα καχυποψίας σε κανένα ψάρι, ακόμη και στο πολύ δύσπιστο λιμανίσιο κέφαλο. Έτσι αν καταφέρουμε και χειριστούμε σωστά τα εργαλεία μας, μπορούμε να βγάζουμε μεγάλα ψάρια εκεί που οι άλλοι ψαράδες δεν το καταφέρνουν.
Μαλάγρα
Μαλάγρα παραπλήσια με το δόλωμα (σε συστατικά, γεύση και αρώματα). Μαλαγρώνουμε αρχικά με μία μπάλα μαλάγρας, όχι πολύ σφικτή ή με μια χούφτα σκέτο μπικατίνι, για να δούμε αν παρασύρονται από ρεύματα και τελικά αλλού μαλαγρώνουμε και αλλού ψαρεύουμε. Αφού διαπιστώσουμε τις συνθήκες που επικρατούν στο νερό, μαλαγρώνουμε εντατικά με 5-6 μπάλες και αφήνουμε να δράσει, καλώντας τα ψάρια μέχρι εμείς να αρματώσουμε το καλάμι μας.
Από εκεί και μετά έχει μεγάλη σημασία να πέφτει η μαλάγρα στο νερό με μέτρο, γιατί σκοπός μας δεν είναι να ταΐσουμε τα ψάρια, αλλά να τα μαζέψουμε στην ψαρεύτρα μας. Κάθε φορά που οι τσιμπιές αραιώνουν, ρίχνουμε στο νερό 1-2 μπάλες. Στο λιμάνι η μαλάγρα δεν είναι τόσο απαραίτητο να πέφτει σε μεγάλη ποσότητα όσο αναγκαία είναι στα ψαρέματα από το βράχο.
Κοντό παράμαλλο
Επειδή ο κέφαλος δεν δαγκώνει το δόλωμα αλλά το πιπιλά για να μπορούμε να καταλαβαίνουμε αυτά τα ανεπαίσθητα τσιμπηματάκια στο φελλό, θα πρέπει το παράμαλλο να είναι κοντό. Το μακρύ παράμαλλο μπορεί να φοβίζει λιγότερο τα ψάρια, αλλά όταν χρησιμοποιούμε τόσο λεπτές πετονιές αυτό δεν είναι απαραίτητο.
Μάνα
Το λεπτό παράμαλλο, συνδυάζεται με λεπτή πετονιά για μάνα. Δε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δεκάρι παράμαλλο και εικοσάρα μάνα. Δύο με τέσσερα νούμερα διαφορά είναι το ιδανικό. Αυτό σημαίνει ότι το δεκάρι παράμαλλο θα ταιριάξει με μια δωδεκάρα ή δεκατεσσάρα το πολύ μάνα. Σε αυτές τις διαμέτρους, δεν είναι δεσμευτική η χρήση fluorocarbon για μάνα, αν και την προτιμάμε στο παράμαλλο για να το κάνει ακόμη πιο αόρατο στα ψάρια.
Η σύνδεση του παράμαλλου με τη μάνα γίνεται με σίγουρο και διακριτικό τρόπο. Οι θηλιές, είναι μάλλον ο πιο εύχρηστος. Αυτό που προσέχουμε εδώ, είναι το -ίδιο περίπου- μέγεθός τους και η καλή εφαρμογή τους.
Βάρος στο ερμάτισμα το ελάχιστο δυνατό για το βάθος που ψαρεύουμε. Το βάρος της αρματωσιάς, είναι αυτό που θα κάνει το δόλωμά μας να κατεβαίνει αργά στο βυθό, χωρίς να δημιουργεί υποψίες στα ψάρια, αλλά απεναντίας να τους κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Φελλός
Φελλός μακρόστενος και πολύ ευαίσθητος. Η παραμικρή τσιμπιά θα πρέπει να είναι ορατή, αλλά ταυτόχρονα να μη φέρνει την παραμικρή αντίσταση στο ψάρι που έχει πάρει το δόλωμα στο στόμα του.
Αν το βάθος είναι μικρότερο από το μήκος του καλαμιού μας, προτιμούμε ένα σταθερό φελλό, ερματίζοντας πάνω και κάτω από αυτόν. Έτσι, εξασφαλίζουμε ακόμα μεγαλύτερη ευαισθησία.
Καλάμι – Μηχανισμός
Καλάμι με αργή δράση (να λυγίζει δηλαδή σε όλο περίπου το μήκος του), για να μπορεί να κουράζει το ψάρι αλλά και να συγχωρεί τυχόν λάθη του ψαρά. Μηχανισμός μικρός, με σωστή λειτουργία και φρένα αξιόπιστα, ρυθμισμένα λίγο κάτω από την αντοχή του παράμαλλου μας (συνήθως στα 2/3 αυτής). Η ύπαρξη lever drag ίσως είναι χρήσιμη σε πολλούς από εμάς, γιατί είναι ευκολότερες και πιο γρήγορες οι μικρορυθμίσεις που υπαγορεύονται από τη συμπεριφορά του ψαριού και απαιτούν αμεσότητα και ακρίβεια.
Οριακή βυθομέτρηση
Στο ψάρεμα από βράχια η βυθομέτρηση μπορεί να μην παίζει κανένα ρόλο. Στο ψάρεμα όμως στο λιμάνι αποτελεί ένα από τα μυστικά της επιτυχίας ιδιαίτερα όταν τα νερά είναι καθαρά. Έχει παρατηρηθεί ότι τα ψάρια, τις μέρες με καλοσύνη, κατεβαίνουν πολύ χαμηλά για να αναζητήσουν την τροφή τους. Συνεπώς, το αγκίστρι μας πρέπει σχεδόν να ακουμπά στο βυθό ή να βρίσκεται έως το πολύ δυο δάκτυλα πιο ψηλά.
Η βυθομέτρηση θα πρέπει να επαναληφθεί πολλές φορές, σε διαφορετικά σημεία, περιμετρικά από το κομμάτι που υπολογίζουμε να ψαρέψουμε, ώστε να «ψάξουμε» καλύτερα το βυθό. Έτσι, αν ο φελλός μετακινηθεί από τον αέρα ή η αρματωσιά μας ξεσύρει από βαθύ ρεύμα και παρασυρθεί μακρύτερα ή πιο κοντά μας, δε θα βρεθούμε να ψαρεύουμε πολύ ψηλά, χάνοντας το πλεονέκτημα της ακρίβειας και κατ’ επέκταση τα ψάρια. Συνήθως τα ψάρια μαζεύονται στο βαθύτερο σημείο μιας περιοχής και έτσι μαλαγρώνουμε εκεί και μετά τις βυθομετρήσεις, προσαρμόζουμε το βάθος ψαρέματος ώστε η αρματωσιά μας να ψαρεύει μέσα στη «γούβα».
Εννοείται ότι οι ριξιές μας όλες θα γίνονται στο βυθομετρημένο και μαλαγρωμένο σημείο και όχι διάσπαρτα παντού. Θέλουμε τα ψάρια να τα μαζέψουμε εκεί και όχι να τα αφήσουμε να κυκλοφορούν παντού.
Μάχη με το ψάρι
Επειδή τα παράμαλλα είναι ιδιαίτερα λεπτά και οι κέφαλοι πολύ μαχητικά ψάρια, αν πιαστεί κάποιος μεγάλος που μάχεται με σθένος, διαδοχικά κεφάλια, πλαγιάσματα κτλ., πρέπει να τον παλέψουμε αργά και πολύ προσεκτικά, με τέχνη και μαεστρία.
Αν δεν μπορούμε να τον βγάλουμε έξω χωρίς ανάσα, πράμα που συμβαίνει κάποιες φορές, προσπαθούμε να τον απομακρύνουμε από το κοπάδι για να μην τρομάξει τα υπόλοιπα ψάρια. Έτσι το οδηγούμε σε ένα άλλο σημείο δίπλα μας με εύκολη πρόσβαση της απόχης και πριν το ξεψαρίσουμε ρίχνουμε στο νερό 1-2 μπάλες μαλάγρας, για να ξαναμαζέψουμε τα ψάρια που πιθανόν τρόμαξαν και διαλύθηκαν από τη μαλαγρωμένη ψαρεύτρα μας.
Απόχη
Ψάρεμα κεφάλου με λεπτά εργαλεία χωρίς απόχη δεν γίνεται. Αυτή θα πρέπει να είναι πάντα δίπλα μας, ετοιμοπόλεμη για όταν χρειαστεί. Με μακρύ κοντάρι ανάλογο του σημείου που βρισκόμαστε και ελαφριά για να μπορούμε να τη χειριστούμε με άνεση. Αν είναι δυνατόν να διαθέτει διαφανές νάιλον διχτάκι, ώστε να μην τρομάζει το ψάρι καθώς πλησιάζει σε αυτήν θα είναι το ιδανικό.
Με το που έλθει το ψάρι κοντά μας την κατεβάζουμε στο νερό και οδηγούμε το ψάρι με τη βοήθεια του καλαμιού μας μέσα στο σάκο της.
