Εγγλεζικο-Μπολονεζ
Match Fishing: Κέφαλοι σε Καθαρά Νερά, με Παράμαλλα Μονοψήφιας Διαμέτρου
Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των ψαριών που έχουν δόντια κι αρπάζουν την τροφή τους με το στόμα, τεμαχίζοντάς την στη συνέχεια σε κομμάτια, ο κέφαλος είναι φαφούτης. Δεν έχει δόντια για να μπορέσει να πραγματοποιήσει κάτι τέτοιο. Αυτός θα πιπιλίσει την τροφή του, θα την σπάσει -αν είναι μαλακή κι εύθραυστη- σε μικρά κομμάτια και στη συνέχεια θα τα ρουφήξει ή πιπιλώντας την θα προσπαθήσει να της δώσει τέτοιο σχήμα, ώστε να είναι εύκολο να την καταπιεί. Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι και μόνο αυτή η ιδιαιτερότητα στη λήψη της τροφής, είναι ικανή να δώσει στο ψάρεμά του ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον και να το εξειδικεύσει σημαντικά σε σχέση με τα άλλα ψαρέματα.
Η τεχνική του match fishing, δηλαδή το ψάρεμα με εγγλέζικο ή μπολονέζ και λεπτά εργαλεία, όπως ξέρουμε, εύκολα καλεί το οποιοδήποτε ψάρι να έρθει κοντά στην αρματωσιά μας και το παρασύρει να τσιμπήσει το δόλωμα, εφόσον αυτό παρουσιάζεται με το σωστό τρόπο. Ο κέφαλος, ψάρι πανέξυπνο εκτός από ιδιόμορφο, δύσκολα πιάνεται σε χοντρά εργαλεία, οπότε η match τεχνική αποτελεί πολλές φορές μονόδρομο. Αρκετοί είναι οι ψαράδες που αφήνουν στην άκρη τα υπόλοιπα είδη και ασχολούνται αποκλειστικά μαζί του. Εδώ θα δούμε πως μπορούμε να προσεγγίσουμε το ψάρι αυτό, ακόμη κι αν τα νερά είναι ιδιαίτερα καθαρά.
Καθαρά νερά-δύσκολο ψάρεμα
Το ψάρεμα σε καθαρά νερά, αποτελεί το δυσκολότερο τρόπο για μια έστω και πενιχρή ψαριά. Τα ψάρια, έχουν μάθει να προφυλάσσονται από τις παγίδες και τις πλεκτάνες που τους στήνει ο κάθε ψαράς, εύκολα διακρίνουν τις πετονιές μας και όσο καλά δολώματα και αν τους προσφέρουμε δύσκολα συγκινούνται. Βλέπουμε να πλησιάζουν τα ελεύθερα δολώματα και να τα αφανίζουν σε ελάχιστο χρόνο, ενώ δεν πλησιάζουν τα περασμένα στα αγκίστρια. Ο ψαράς θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του και να επιστρατεύσει όλες του τις δεξιοτεχνίες, ώστε να καταφέρει να δελεάσει κάποιο αξιόλογο ψάρι.
Πολύ λεπτά παράμαλλα
Η χρησιμοποίηση λεπτών πετονιών στο ψάρεμά μας, είναι κάτι το δεδομένο σε συνθήκες μεγάλης διαύγειας των υδάτων. Στο ψάρεμα του κεφάλου αυτό μπορεί να εφαρμοστεί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, μιας και όπως είπαμε στην εισαγωγή δεν έχει δόντια. Ο ψαράς που έχει εξοικειωθεί με το ψάρεμά του, μπορεί να κατέβει αρκετά χαμηλά και να χρησιμοποιήσει παράμαλλα ακόμα και με μονοψήφια διάμετρο, κάτι το οποίο σε πολλούς φαντάζει παράτολμο και γιατί όχι, παράλογο. Εμείς το έχουμε δοκιμάσει αρκετές φορές και σας διαβεβαιώνουμε ότι μπορεί να αποφέρει ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα χωρίς σημαντικές, αρκεί να τηρηθούν κάποιοι κανόνες.
Οι 13 κανόνες της επιτυχίας
- Το λεπτό παράμαλλο, συνδυάζεται με λεπτή πετονιά για μάνα. Δε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δεκάρι παράμαλλο και εικοσάρα μάνα. Δύο με τέσσερα νούμερα διαφορά είναι το ιδανικό. Αυτό σημαίνει ότι το δεκάρι παράμαλλο θα ταιριάξει με μια δωδεκάρα ή δεκατεσσάρα το πολύ μάνα. Σε αυτές τις διαμέτρους, δεν είναι δεσμευτική η χρήση fluorocarbon.
- Το αγκίστρι μας θα είναι μικρό και όχι ιδιαίτερα σκληρό. Θέλουμε να ανοίγει εύκολα αν παρουσιαστεί ζόρι και όχι να είναι άκαμπτο, όπως ζητάμε σε άλλα ψαρέματα. Συνήθως χρησιμοποιούμε αγκίστρια ακόμη και 20 νούμερο, με λεπτό πάντα κορμό (τα τύπου crystal είναι μια πολύ καλή λύση).
- Η σύνδεση του παράμαλλου με τη μάνα γίνεται με σίγουρο και διακριτικό τρόπο. Οι θηλιές, είναι μάλλον ο πιο εύχρηστος. Αυτό που προσέχουμε εδώ, είναι το -ίδιο περίπου- μέγεθός τους και η καλή εφαρμογή τους.
- Το ελάχιστο βάρος της αρματωσιάς, είναι αυτό που θα κάνει το δόλωμά μας να κατεβαίνει αργά στο βυθό, χωρίς να δημιουργεί υποψίες στα ψάρια, αλλά απεναντίας να τους κεντρίζει το ενδιαφέρον.
- Φελλός μακρόστενος και πολύ ευαίσθητος. Η παραμικρή τσιμπιά θα πρέπει να είναι ορατή, αλλά ταυτόχρονα να μη φέρνει την παραμικρή αντίσταση στο ψάρι που έχει πάρει το δόλωμα στο στόμα του. Αν το βάθος είναι μικρότερο από το μήκος του καλαμιού μας, προτιμούμε ένα σταθερό φελλό, ερματίζοντας πάνω και κάτω από αυτόν. Έτσι, εξασφαλίζουμε ακόμα μεγαλύτερη ευαισθησία.
- Καλάμι με αργή δράση (να λυγίζει δηλαδή σε όλο περίπου το μήκος του), για να μπορεί να κουράζει το ψάρι αλλά και να συγχωρεί τυχόν λάθη του ψαρά.
- Μηχανισμός μικρός, με σωστή λειτουργία και φρένα αξιόπιστα, ρυθμισμένα λίγο κάτω από την αντοχή του παράμαλλου μας (συνήθως στα 2/3 αυτής). Η ύπαρξη lever drag ίσως είναι χρήσιμη σε πολλούς από εμάς, γιατί είναι ευκολότερες και πιο γρήγορες οι μικρορυθμίσεις που υπαγορεύονται από τη συμπεριφορά του ψαριού και απαιτούν αμεσότητα και ακρίβεια.
- Οριακή βυθομέτρηση. Έχει παρατηρηθεί ότι τα ψάρια, τις μέρες με καλοσύνη, κατεβαίνουν πολύ χαμηλά για να αναζητήσουν την τροφή τους. Συνεπώς, το αγκίστρι μας πρέπει σχεδόν να ακουμπά στο βυθό ή να βρίσκεται έως το πολύ δυο δάκτυλα πιο ψηλά. Η βυθομέτρηση θα πρέπει να επαναληφθεί πολλές φορές, σε διαφορετικά σημεία, περιμετρικά από το κομμάτι που υπολογίζουμε να ψαρέψουμε, ώστε να «ψάξουμε» καλύτερα το βυθό. Έτσι, αν ο φελλός μετακινηθεί από τον αέρα ή η αρματωσιά μας ξεσύρει από βαθύ ρεύμα και παρασυρθεί μακρύτερα ή πιο κοντά μας, δε θα βρεθούμε να ψαρεύουμε πολύ ψηλά, χάνοντας το πλεονέκτημα της ακρίβειας και κατ’ επέκταση τα ψάρια. Συνήθως τα ψάρια μαζεύονται στο βαθύτερο σημείο μιας περιοχής και έτσι μαλαγρώνουμε εκεί και μετά τις βυθομετρήσεις, προσαρμόζουμε το βάθος ψαρέματος ώστε η αρματωσιά μας να ψαρεύει μέσα στη «γούβα».
- Δολώματα μικρά, για να μπορεί ο κέφαλος να τα πάρει στο στόμα και αφού τα πιπιλίσει κάπως να τα καταπιεί στη συνέχεια. Το μπικατίνι αποτελεί μια από τις καλύτερες επιλογές μας.
- Μαλάγρα παραπλήσια με το δόλωμα (σε συστατικά, γεύση και αρώματα). Μαλαγρώνουμε αρχικά με μία μπάλα μαλάγρας, όχι πολύ σφικτή ή με μια χούφτα σκέτο μπικατίνι, για να δούμε αν παρασύρονται από ρεύματα και τελικά αλλού μαλαγρώνουμε και αλλού ψαρεύουμε. Αφού διαπιστώσουμε τις συνθήκες που επικρατούν στο νερό, μαλαγρώνουμε εντατικά με 8-10 μπάλες και αφήνουμε να δράσει, καλώντας τα ψάρια μέχρι εμείς να αρματώσουμε το καλάμι μας. Από εκεί και μετά έχει μεγάλη σημασία να πέφτει η μαλάγρα στο νερό με μέτρο, γιατί σκοπός μας δεν είναι να ταΐσουμε τα ψάρια, αλλά να τα μαζέψουμε στην ψαρεύτρα μας. Κάθε φορά που οι τσιμπιές αραιώνουν, ρίχνουμε στο νερό 1-2 μπάλες.
- Μικρό παράμαλλο για να μπορούμε να καταλαβαίνουμε τις τσιμπιές. Το μακρύ παράμαλλο μπορεί να φοβίζει λιγότερο τα ψάρια, αλλά όταν χρησιμοποιούμε τόσο λεπτές πετονιές αυτό δεν είναι απαραίτητο.
- Επειδή τα παράμαλλα είναι ιδιαίτερα λεπτά και οι κέφαλοι πολύ μαχητικά ψάρια, αν πιαστεί κάποιος μεγάλος που μάχεται με σθένος, διαδοχικά κεφάλια, πλαγιάσματα κτλ., πρέπει να τον παλέψουμε αργά και πολύ προσεκτικά, με τέχνη και μαεστρία, δε μπορούμε να τον βγάλουμε έξω χωρίς ανάσα. Προσπαθούμε λοιπόν να τον απομακρύνουμε από το κοπάδι για να μην τρομάξει τα υπόλοιπα ψάρια. Πριν ξεψαρίσουμε ρίχνουμε στο νερό 1-2 μπάλες μαλάγρας, για να ξαναμαζέψουμε τα ψάρια που πιθανόν τρόμαξαν και διαλύθηκαν από τη μαλαγρωμένη ψαρεύτρα μας.
- Τέλος αφήσαμε την απόχη. Αυτή θα πρέπει να είναι μακριά και ελαφριά για να μπορούμε να τη χειριστούμε με άνεση και αν είναι δυνατόν να διαθέτει διαφανές νάιλον διχτάκι, ώστε να μην τρομάζει το ψάρι καθώς πλησιάζει σε αυτήν. Και μη ξεχνάμε: δεν κυνηγάμε το ψάρι με την απόχη μας, αλλά το οδηγούμε εμείς μέσα σε αυτήν.
