Αγωνες-Αθλητικη Αλιεια
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αλιείας από την Ακτή 2012
SHORE ANGLING – VLISSINGEN ΟΛΛΑΝΔΙΑ 13 έως 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
Η χώρα μας συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αλιείας από την ακτή που πραγματοποιήθηκε από 13 έως 20 Οκτωβρίου 2012 στο Vlissingen Ολλανδίας με τους εξής αθλήτες: Αντωνόπουλος Χρήστος, Κυριαζής Γιώργος, Σκούρτης Γιάννης, Σωφρονιάδης Μάκης και Φλουρής Δημήτρης. Αρχηγός της ομάδας ήταν ο Κώστας Κωτσόπουλος και αρχηγοί των τομέων οι Αντώνης Παπιδάκης και Αλέξανδρος Σαπουνάκης.
Όταν ξεκινούσε αυτό το ταξίδι για την συμμετοχή μας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ξέραμε ότι θα αντιμετωπίσουμε πρωτόγνωρες συνθήκες αλλά ποτέ δεν περιμέναμε ότι θα είναι τόσο πολύ αντίξοες έως και απίστευτες για τα δικά μας δεδομένα. Η Ελληνική αποστολή έφτασε στο Vlissingen τρεις (3) ημέρες προ της έναρξης των αγώνων για να προπονηθεί στις αντίστοιχες παραλίες και αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά και είναι πολύ σπουδαίο διότι όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της αποστολής συμμετείχαν με την πλήρη αυτοχρηματοδότηση τους!
Οι συνθήκες που αντιμετώπισαν ήταν απίστευτες. Έκανε πολύ κρύο (από 4 έως 10 βαθμούς), έβρεχε καθημερινά και το κυριότερο ο άνεμος ήταν συνεχώς από 5 έως 7 μποφόρ. Οι παραλίες ήταν ατέλειωτες και για να φτάσουμε έπρεπε να περπατάμε 300 μέτρα ανηφόρα με σκαλιά για να φτάσουμε στην κορυφή του αναχώματος (ως γνωστόν στην Ολλανδία η θάλασσα βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο από την στεριά) και στη συνέχεια να κατεβαίνουμε το ανάχωμα μέχρι να φτάσουμε στην παραλία. Όταν αυτό πρέπει να το κάνεις με τις καιρικές συνθήκες που περιγράφουμε παραπάνω και επί πλέον φορτωμένοι με τον πλήρη αλιευτικό εξοπλισμό δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο. Επίσης είχαμε να αντιμετωπίσουμε την παλίρροια, κάτι που ήταν απόλυτα πρωτόγνωρο για όλους μας. Κατά την διάρκεια των τεσσάρων (4) ωρών του αγώνα έπρεπε να μετακινηθούν οι αθλητές προς τα πίσω περίπου 100 μέτρα. Αυτό σημαίνει πως ο αλιευτικός εξοπλισμός έπρεπε να περιέχει αυστηρά τα απολύτως απαραίτητα και να είναι πάνω σε τρόλεϊ γιατί ο χώρος της ψαρεύτρας ήταν βρεγμένη άμμος που αν στεκόσουν ακίνητος περισσότερο από 3 λεπτά τα πόδια βούλιαζαν.
Δύσκολα για όλους. Κυρίως για τους αθλητές που για να πετύχουν τη μακρινή βολή που χρειαζόταν έμπαιναν μέσα στο νερό μέχρι το γόνατο και με το κύμα που υπήρχε βρέχονταν ολόκληροι, αλλά και για τους αρχηγούς των Τομέων που περπατούσαν καθημερινά περί τα 4 χλμ. για να καλύψουν όλα τα μέλη της Εθνικής Ομάδας. Παρ’ όλα αυτά εξοικειωθήκαμε σχετικά γρήγορα και ριχτήκαμε στη μάχη.
Όμως όλες οι χώρες που δεν αντιμετωπίζουν αυτές τις ψαρευτικές συνθήκες έδιναν άνιση μάχη, κυρίως με τους Ολλανδούς αλλά και με όλες τις Εθνικές Ομάδες των Βόρειων χωρών. Οι Έλληνες αθλητές έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό με αποτέλεσμα να αλιεύσουν συνολικά 117 ψάρια. Αυτό από μόνο του δείχνει την τεράστια προσπάθεια τους σε συνδυασμό με τις πρωτόγνωρες συνθήκες αλλά και συγκριτικά με προηγούμενες συμμετοχές μας σε Παγκόσμια, η διαφορά και η πρόοδος είναι τεράστια. Δεν είχαν όμως τύχη. Αν κάποια μέρα πήγαιναν όλοι μαζί καλά τότε η θέση μας θα ήταν πολύ πιο ψηλά, ότι δηλαδή έγινε με την Τυνησία που τελικά κατέλαβε την 9η θέση. Τελικά καταλάβαμε την 15η θέση (έγινε δηλαδή ένα μικρό βήμα από την περσινή τελευταία θέση) και μάλιστα σε σχέση με τα περίεργα δεδομένα της Ολλανδίας, αυτό έχει πολύ μεγάλη αξία. Μεγάλη αξία επίσης έχει να βλέπουμε την Εθνική Βελγίου να πανηγυρίζει στο τέλος που μας πέρασε μια μόνο θέση (σημειωτέον ότι οι Βέλγοι ψαρεύουν στις παραλίες της Ολλανδίας).
