Ψαροτουφεκο
Ψάρια στα Ρηχά! Υπάρχουν Ακόμη;
Υπάρχουν ακόμη ψάρια στα ρηχά; Ερώτημα που απασχολεί πολλούς φίλους, ιδιαίτερα τους νέους, που υπολείπονται σε εμπειρία και επιλογές ψαρότοπων.
Σίγουρα οι συνήθεις των ψαριών έχουν αλλάξει. Το συνεχόμενο κυνήγι τους από όλες τα κατηγορίες ψαράδων, έχει διαμορφώσει «κατηγορηματικά» τη συμπεριφορά τους, Επιφυλακτικά στην κάθε «κίνηση», έχουν ανακαλύψει τρόπους να διαφεύγουν. Στο παρελθόν στη θέα ψαροκυνηγού, το πολύ να κρυβόντουσαν πρόχειρα στον πρώτο βράχο που συναντούσαν μπροστά τους. Αποτέλεσμα; Να μην κάνεις τίποτε άλλο από το να βουτήξεις και να διαλλέξεις το μεγαλύτερο. Δυστυχώς τώρα, εξαφανίζονται σε σημεία που χαρακτηρίζονται πολύ βαθιά, έστω και για να τα παρακολουθήσεις. Το ψάρεμα πλέον στη ρηχή ζώνη καταντά βαρετό, αφού δεν υπάρχει καθόλου θηρευτική κίνηση.
Είναι έτσι τα πράγματα ή υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζουμε;
Μήπως δεν έχουν εξαφανιστεί και υπάρχουν ακόμα κάποια είδη που μπορούμε να κυνηγήσουμε;
Αν εξαιρέσουμε κάποια ελάχιστα σημεία που έχουν μείνει πιο αψάρευτα, λόγω μεγάλης απόστασης από τον πολιτισμό και κάποιες εποχές στις οποίες έχουμε ανέβασμα ψαριών από τα βαθιά στα ρηχά, το σκηνικό παρουσιάζεται κάπως έτσι, στη ρηχή ζώνη τουλάχιστον.
Όμως, αυτή τη φαινομενική ερημιά του βυθού μπορεί να αντιστρέψει ο έμπειρος ψαροκυνηγός και αυτό γιατί ξέρει που θα βουτήξει αλλά και πως θα χειριστεί ένα «δύσκολο» θήραμα.
Τα ψάρια αντιλαμβάνονται τον ψαροκυνηγό πολύ πριν τα αντιληφθεί αυτός. Η κίνηση των πτερυγίων μας, ο χτύπος της καρδιάς μας και πολλοί άλλοι ήχοι, διαδίδονται ταχύτατα στο νερό. Έτσι τα περισσότερα είδη θηραμάτων προλαβαίνουν να κρυφτούν ή να απομακρυνθούν προτού εμείς τα εντοπίσουμε. Όσα κρύβονται, σίγουρα επιλέγουν θαλάμια που δεν είναι διόλου τυχαία. Θα πάνε και θα τρυπώσουν σε ασφαλές και σίγουρο καταφύγιο, όπου δεν μπορούμε να τα προσεγγίσουμε. Αυτό το καταφύγιο δεν βρίσκεται υποχρεωτικά στα βαθιά. Μπορεί να είναι κι αρκετά ρηχό, φτάνει να παρέχει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την ασφάλεια τους. Πλάκες που καλύπτουν δεκάδες ή εκατοντάδες τετραγωνικά, σχισμές με βάθος, κατρακύλια, είναι σημεία που προσφέρονται. Εκεί θα διαλέξουν τα πιο δυσπρόσιτα σημεία για να «λουφάξουν» μέχρι να απομακρυνθεί ο κίνδυνος. Ο ψαροκυνηγός για να καταφέρει να τα ανακαλύψει θα πρέπει να μάθει να ψάχνει αποτελεσματικά κι αυτό μόνο μέσω της συνεχούς ενασχόλησης μπορεί να το μάθει και με κανένα άλλο τρόπο.
Επειδή η ασφάλεια μας είναι αυτό που υπερέχει, φροντίζουμε ώστε πάνω μας να μην υπάρχει τμήμα του εξοπλισμού που περισσεύει. Καρφιά που κρέμονται από τη ζώνη, ψαροσακούλες και άλλα παρελκόμενα, δεν θα υπάρχουν. Η σημαδούρα είναι αυτή που θα τα φιλοξενήσει, αν χρειαζόμαστε, τέτοια παρελκόμενα.
Επιλέγουμε όπλο σχετικά μικρό και όχι απαραίτητα πολύ δυνατό. Οι βολές συνήθως εκτελούνται σε μικρές αποστάσεις και σε ψάρια που ακουμπούν στα βράχια. Αν για οποιοδήποτε λόγο χρειαστεί ένα δυνατότερο για βολή σε μεγάλο ψάρι ή για πιο μεγάλη απόσταση, τότε θα το έχουμε πάνω στη σημαδούρα μας, ετοιμοπόλεμο.
Η είσοδός μας σε κατάδυση, καθώς και όλη η διαδρομή προς το βυθό, επιβάλεται να είναι ήρεμη, χωρίς άτσαλες κινήσεις. Το όπλο μπαίνει πρώτο στην τρύπα μαζί με το κεφάλι. Τα μάτια κοιτούν όπου κοιτά και η άκρη της βέργας μας και το δάχτυλο είναι έτοιμο να πατήσει τη σκανδάλη.
Μετά την πρώτη μας ματιά σε όλη την τρύπα, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τις κρυψώνες των ψαριών. Πολύ σπάνια θα δούμε κάτι εκεί αμέσως.
Οποιαδήποτε στοά, σχισμή, εσοχή, ψάχνεται στη συνέχεια προσεκτικά γιατί εκεί κάπου ίσως κρύβεται το ψάρι που αναζητούμε. Ίσως χρειαστεί να χωθούμε ολόκληροι κάτω από το βράχο, προκειμένου να έχουμε καλύτερη οπτική εικόνα του εσωτερικού. Ένα Γ ή ένα Π που δεν φαίνεται με την πρώτη, πολύ πιθανό να φιλοξενούν στο τέλος τους ένα ιδιαίτερο θήραμα.
Τα πτερύγια σε καμιά περίπτωση δεν σηκώνουν θολούρα τόσο έξω από την τρύπα, όσο και μέσα σε αυτή. Το ίδιο και τα χέρια. Μπορεί να χρειαστεί να κατέβουμε κι άλλες φορές στο ίδιο σημείο και η παραμικρή θολούρα θα μας εμποδίσει να δούμε τη λεπτομέρεια που θα μας οδηγήσει και στον κυρίως εντοπισμό του σώματος του θηράματος.
Στο που θα επιλέξουμε να βουτήξουμε για να ανακαλύψουμε τη στιγμή που δεν έχουμε δει κάτι να κρύβεται, θα μας το υποδείξει η πείρα και η εμπειρία. Αντίθετα αν είμαστε νέοι, τότε κάθε πλάκα, σχισμή ή μεγάλο μονόπετρο, θα ψάχνεται πολύ προσεκτικά.
Με την πάροδο του χρόνου και με την εύρεση ψαριών σε διάφορα σημεία, σταδιακά αποκτούμε τις γνώσεις και την εμπειρία που χρειάζεται, ενώ ήδη προσθέτουμε και σημεία στο «χάρτη» των ψαρότοπών μας.
Ανακάλυψη τέτοιων ρηχών σημείων όπου κρύβουν ψάρια, μπορεί να γίνει κυρίως τις πρώτες πρωινές ώρες. Αν κολυμπήσουμε όσο γίνεται πιο ήσυχα, χωρίς έντονες κινήσεις, τότε μπορεί να δούμε κάποιον αξιόλογο σαργό, σηκιό ή ροφό, να μας οδηγήσει στο θαλάμι του.
Άλλες φορές πάλι το χώσιμο ενός μικροψάρου, όπως για παράδειγμα ενός μελανουριού ή κακαρέλου, μπορεί να μας υποδείξει την κρυψώνα των ψαριών. Επίσης και η παρατηρητικότητα γύρω μας θα μας δώσει πολλές πληροφορίες. Το τρόμαγμα μιας καλόγριας που απομακρύνεται από ένα σημείο ή το απότομο σπάσιμο των ψαριών και ειδικά των μικρόψαρων, είναι σημάδια ύπαρξης αξιόλογων θηραμάτων.
Δίνοντας λοιπόν απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχουν ψάρια ακόμη στα ρηχά, συνοψίζουμε με την εξής πρόταση: Ναι, υπάρχουν ψάρια στα ρηχά, μόνο που είναι πολύ πιο δύσκολα να ανακαλυφθούν.