Ζοκα-Καμπουρα
Σκαθάρια στα Βαθιά, με Συρόμενη Kabura
Καταχείμωνο, και οι εξορμήσεις μας επικεντρώνονται συνήθως σε ένα είδος ψαριού και σε έναν τρόπο ψαρέματος, ώστε να είναι πιο αποδοτικές. Οι πολλοί τρόποι και τα πολλά και διαφορετικά ψάρια-στόχοι, δε φέρνουν συνήθως τα καλύτερα αποτελέσματα. Ο χρόνος μας δεν είναι αρκετός για δοκιμές και πειραματισμούς, αφού οι εξορμήσεις μας είναι κατά κύριο λόγο σύντομες. Το ψάρεμα των σκαθαριών σε βαθιά νερά με συρόμενη καμπούρα, είναι κάτι που θα εξασφαλίσει τις περισσότερες φορές το μεζέ μας.
Πολλοί φίλοι ψαρεύουν την καμπούρα με διάφορες παραλλαγές. Μια από αυτές, η οποία μάλιστα αποδίδει τα μέγιστα, είναι αυτή που θα σας περιγράψουμε στη συνέχεια. Θα χρειαστούμε μια καμπούρα βάρους ανάλογου με το βάθος του επιλεγμένου τόπου και τα ρεύματα που υπάρχουν στην περιοχή. Το εύρος βαρών της καμπούρας κυμαίνεται μεταξύ 50 και 120 γραμμαρίων, με τα 70-80 γραμμάρια να είναι τα πιο εύχρηστα. Δύο αγκίστρια μεγέθους 1 έως 3/0 και μια χάντρα ελαστική, συμπληρώνουν το ψαρευτικό μας εργαλείο.
Περνάμε τη συρόμενη kabura μέσα στο παράμαλλό μας και στη συνέχεια τη χάντρα. Δένουμε τα δύο αγκίστρια στην άκρη του παράμαλλου, στη σειρά, σε μια απόσταση 2-3 εκατοστά το ένα από το άλλο, και η αρματωσιά μας είναι έτοιμη. Η χάντρα προορίζεται για να προστατεύει τα αγκίστρια και την πετονιά από το βάρος της καμπούρας. Αν δεν υπάρχει, μπορεί να πληγωθεί η πετονιά και να σπάσει στο κεφάλι ενός ιδιαίτερα μεγάλου ψαριού.
Για δόλωμα θα χρησιμοποιήσουμε πλοκάμι ή λωρίδα καλαμαριού, ολόκληρη γαρίδα ή ψαροδόλι. Το δόλωμα θα το περάσουμε και από τα δύο αγκίστρια, με ένα μικρό τμήμα του να περισσεύει στο τελευταίο αγκίστρι. Αυτό μάλιστα θα προσελκύσει καλύτερα τα ψάρια της περιοχής.
Για τόπο θα επιλέξουμε κάποιο βαθύ σημείο που πιστεύουμε ότι κρατά σκαθάρια, απότομα ανασηκώματα σε ομαλό βυθό, ναυάγια, μεσοπέλαγες ξέρες και γκρέμια. Τα σκαθάρια δεν είναι απαραίτητο ότι θα βρίσκονται στο ανασήκωμα. Πολλές φορές κυκλοφορούν πολύ κοντά του, στον ομαλό βυθό. Το βυθόμετρο είναι αυτό που θα μας οδηγήσει με ακρίβεια στο κοπάδι. Όταν τα δούμε στην οθόνη, θα φροντίσουμε η αρματωσιά μας να πέσει μέσα στο κοπάδι, ανάλογα με το ρεύμα που επικρατεί,.
Μόλις πατώσει, δε θα αργήσουν να φανούν τα πρώτα τσιμπήματα. Αμελούμε τα μικροτσιμπήματα και τραβάμε μόνο με το καλό. Το ψάρι κατά μεγάλη πιθανότητα θα είναι πιασμένο στα αγκίστριά μας.
Αν δεν πάρουμε τσιμπιές, ανασηκώνουμε ελάχιστα το δόλωμά μας από το βυθό και το κρατάμε ακίνητο. Το ρευματάκι που επικρατεί κάνει το δόλωμά μας να φαίνεται ότι κινείται ελαφρά και τραβά εύκολα κοντά του τα ψάρια από μακριά. Αν και πάλι δεν πάρουμε τσιμπιά, τότε μετακινούμαστε σε άλλο σημείο της περιοχής, όπου με το βυθόμετρό μας βλέπουμε ότι υπάρχει ζωντάνια.
Όταν πιάσουμε το πρώτο ψάρι, πολύ γρήγορα θα πάρουμε και δεύτερο, ίσως και στην αμέσως επόμενη ριξιά, ενώ αν ψαρεύουν δύο άτομα, συνήθως πιάνουν ψάρι και τα δύο συγχρόνως. Στα 4-5 ψάρια θα δούμε ότι ενώ συνεχίζουν να υπάρχουν στο βυθό, δεν αρπάζουν το δόλωμά μας. Αυτό είναι σημάδι ότι κατάλαβαν την παγίδα μας και πρέπει να μετακινηθούμε σε διαφορετικό σημείο. Επίσης, αν για οποιοδήποτε λόγο μας φύγει ψάρι, τα υπόλοιπα θα είναι και πάλι διστακτικά, οπότε και πάλι πρέπει να μετακινηθούμε.
Μαζί με τα σκαθάρια, θα τύχει πολλές φορές να πιάσουμε λυθρίνια, μπαλάδες και φαγκρόπουλα. Σε όλες τις περιπτώσεις, επειδή χρησιμοποιούμε αρκετά λεπτά παράμαλλα (0,35-0,40 χιλιοστά), η χρήση της απόχης κρίνεται απαραίτητη. Ακόμη, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η χρήση λεπτού νήματος στο μηχανισμό μας (0,18-0,20 χιλιοστά), βοηθά να κατεβαίνει πιο εύκολα το δόλωμά μας στο βυθό και με μικρότερο βάρος.
Αντί για kabura, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε απλό συρόμενο μολύβι, όμως η καμπούρα λειτουργεί πιο αποτελεσματικά στα βαθιά, λόγω του έντονου χρωματισμού της. Σε βαθιά νερά μπορούμε επίσης να προσθέσουμε φωσφορίζουσα χάντρα στην αρματωσιά μας ή να τη συμπληρώσουμε με πολύχρωμες χάντρες και πούλιες. Από ότι έχουμε διαπιστώσει, όλα τα φανταχτερά κι αστραφτερά που υπάρχουν στην αρματωσιά, λειτουργούν ως κράχτης για τα ψάρια σε βάθη 80+ μέτρα.
