Jigging-Inchiku-Slow
Slow-Inchiku: Καλάμι-Νήμα-Αγκίστρια, o Συνδυασμός της Επιτυχίας
Δύο τεχνικές που το τελευταίο διάστημα μονοπωλούν σχεδόν τις ερωτήσεις και το ενδιαφέρον όσων φίλων ασχολούνται με ψαρέματα από σκάφος, είναι το Slow Jigging και το Inchiku. Νέες, ξενόφερτες τεχνικές με χρήση τεχνητού δολώματος, οι οποίες έγιναν γρήγορα γνωστές στο ελληνικό κοινό.
Τα μεγάλα κι εκλεκτά ψάρια έκαναν γρήγορα την εμφάνισή τους σε όσους επιχείρησαν να ασχοληθούν με τις συγκεκριμένες τεχνικές και ήταν ο «κράχτης» για να ασχοληθούν ακόμα περισσότεροι μαζί τους. Η ελληνική αγορά γέμισε με εξειδικευμένα καλάμια, μηχανισμούς, πλάνους και παρελκόμενα, βοηθώντας τους έλληνες ψαράδες στη σωστή κατεύθυνση.
Εμείς από την πλευρά μας, δεχόμενοι τις ερωτήσεις και τους προβληματισμούς σας, προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την αρθρογραφία μας πάνω σε αυτά που ενδιαφέρουν μεγάλο κομμάτι του αναγνωστικού μας κοινού. Σε αυτό το άρθρο θα δούμε μια τριπλέτα (καλάμι-νήμα-αγκίστρια) κι έναν κατάλληλο συνδυασμό μεταξύ τους, που μπορεί να κάνει το ψάρεμά μας πιο ευχάριστο, εύκολο, ξεκούραστο και αποδοτικό.
Κατάλληλο καλάμι
Το δόλωμα που χρησιμοποιούμε εδώ είναι τεχνητό, και όπως όλα τα τεχνητά δεν ψαρεύει μόνο του, χωρίς κίνηση. Αυτό που θα το κάνει να προσελκύσει κοντά του τα ψάρια, είναι η «ζωντάνια» του και η προσομοίωσή του σε πραγματικό ψάρι. Έτσι, μόνο όταν καταφέρουμε να δώσουμε την κίνηση που χρειάζεται στο τεχνητό μας για να μοιάζει όσο καλύτερα γίνεται σε φυσικό, θα έχουμε επιτυχίες.
Πώς θα μπορέσουμε εμείς να δώσουμε αυτή τη ζωντάνια στο τεχνητό μας; Οι λύσεις είναι δύο: ή θα πρέπει να μάθουμε να ανεβοκατεβάζουμε το δόλωμά μας με τον κατάλληλο τρόπο, ή θα εξοπλιστούμε με το κατάλληλο καλάμι.
Η πρώτη λύση, όσο κι αν φαίνεται σε κάποιους εύκολη κι απλή, δεν είναι εφαρμόσιμη. Πραγματικά, δεν είναι εύκολο να βρούμε το ρυθμό και την κίνηση που χρειάζεται ο εξοπλισμός μας για να ζωντανέψει το τεχνητό. Αλλά κι αν ακόμη τη βρούμε, θα είναι αρκετά κοπιαστική, αφού θα πρέπει να επαναλαμβάνεται, και έτσι το ψάρεμά μας δε θα μοιάζει πια τόσο εύκολο και διασκεδαστικό.
Η δεύτερη λύση -που είναι και η προτεινόμενη-, είναι η αγορά ενός εξειδικευμένου καλαμιού. Μια αρκετά δαπανηρή αγορά, γιατί το εξειδικευμένο κοστίζει, η οποία όμως θα μας λύσει τα χέρια και θα κάνει το ψάρεμά μας εύκολο, διασκεδαστικό κι αποδοτικό. Εδώ την κίνηση που χρειάζεται ο πλάνος μας για να ζωντανέψει θα την κάνει το καλάμι μας, κι εμείς θα περιμένουμε μόνο την τσιμπιά.
Καταλαβαίνω ότι για πολλούς από εμάς η απόκτηση ενός ακριβού καλαμιού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όμως, αν θέλουμε να ασχοληθούμε με τις συγκεκριμένες τεχνικές, αυτό αποτελεί μονόδρομο. Είτε δηλαδή αποφασίζουμε την απόκτησή του ή τελικά ασχολούμαστε με κάποιον άλλον τρόπο ψαρέματος.
Το εξειδικευμένο καλάμι έχει μελετηθεί προσεκτικά από τις κατασκευάστριες εταιρείες και είναι ελαφρύ για να μην κουράζει τον ψαρά, έχει την κατάλληλη ευλυγισία για να ζωντανεύει το δόλωμά μας και παράλληλα είναι εξαιρετικά ανθεκτικό για να μπορέσει να φέρει στην επιφάνεια ένα αξιόλογο ψάρι. Ο ψαράς ρίχνει τον πλάνο του στο βυθό, κρατά ακίνητο το καλάμι του περίπου παράλληλα με την επιφάνεια της θάλασσας και περιστρέφοντας τη μανιβέλα κατά το 1/2 ή 1/3 κάθε φορά (ανάλογα με το μηχανισμό που διαθέτει), αφήνει το καλάμι να κάνει μόνο του την κίνηση που χρειάζεται για να ζωντανέψει το τεχνητό του.
Και επειδή δεν πρέπει να λέμε μόνο τα θετικά, να αναφέρουμε και κάποιο σημείο που θέλει προσοχή. Το καλάμι αυτό θα πρέπει ο ψαράς να το μεταχειρίζεται σωστά και με προσοχή. Επειδή είναι τις περισσότερες φορές μονοκόμματο, δεν πρέπει να το ζορίζουμε κατά τη μεταφορά. Δεν πρόκειται για καλάμι που μπαίνει σε ζώνη μάχης και με αυτό μπορούμε να τραβάμε τα «θηρία» ανεβοκατεβάζοντάς το (τρομπάροντας). Το καλάμι αυτό το έχουμε στη μασχάλη μας και δεν το σηκώνουμε πάνω από τον ώμο. Όταν πιαστεί το μεγάλο ψάρι, το κουράζουμε με τη βοήθειά του(ευλυγισία) και με τα φρένα του μηχανισμού μας.
Λεπτό και πολύχρωμο νήμα
Το καλάμι μας που όπως είπαμε θέλουμε να είναι αρκετά ελαφρύ, συνδυάζεται με ένα μηχανισμό επίσης ελαφρύ, για να μη μας κουράζει. Το μηχανισμό μας τον γεμίζουμε με νήμα και όχι με πετονιά, για να μην έχουμε ελαστικότητα και για να μπορούν οι κινήσεις του καλαμιού να μεταφερθούν στο τεχνητό μας. Το νήμα αυτό θα είναι καλής ποιότητας και όσο γίνεται μικρότερης διατομής.
Επειδή πολλοί φίλοι βλέπουν ότι με τις συγκεκριμένες τεχνικές βγαίνουν μεγάλα ψάρια, πιστεύουν ότι πρέπει να τοποθετήσουν στους μηχανισμούς τους νήματα μεγάλης διαμέτρου. Έτσι δεν είναι λίγες οι φορές που θα δούμε ψαράδες να χρησιμοποιούν νήματα με διαμέτρους μεγαλύτερες από 0,28 χιλιοστά. Όμως με αυτήν την επιλογή τους φορτώνονται με ένα σωρό ελαττώματα, αφού το χοντρό νήμα παρασύρεται περισσότερο από το ρεύμα, χρειάζονται βαρύτερο δόλωμα για να το κατεβάσουν στο βυθό, χρειάζονται μεγαλύτερο και συνεπώς βαρύτερο και κουραστικότερο μηχανισμό, ενώ όταν σκαλώσουν είναι πιο επικίνδυνο να σπάσει το καλάμι τους.
Για να τα αποφύγουμε όλα αυτά, φροντίζουμε να εφοδιαστούμε με νήμα μικρής διατομής, που να δένει με τα χαρακτηριστικά του καλαμιού μας. Έτσι θα μπορέσουμε να τοποθετήσουμε πιο ελαφριούς πλάνους, να έχουμε πιο γρήγορη και κάθετη κάθοδό τους στο βυθό, μικρότερο μηχανισμό σε βάρος και όγκο. Αν μάλιστα το νήμα αυτό το συνδυάσουμε με πολυχρωμία (νήματα τα οποία αλλάζουν χρώμα ανά τακτά μέτρα), τότε θα ξέρουμε ανά πάσα στιγμή πότε πλησιάζουμε στο βυθό ή πόσα μέτρα πρέπει να αμολήσουμε για να φθάσει ο πλάνος μας στο επιθυμητό βάθος, εκεί δηλαδή όπου είδαμε θηράματα μέσα από την οθόνη του βυθομέτρου μας.
Μικρά, ελαφριά και λεπτά αγκίστρια
Ο ψαράς, έχοντας σετάρει το βασικό του εξοπλισμό καλάμι-μηχανισμό-νήμα, προχωρά στη συνέχεια στην επιλογή πλάνου. Στο εμπόριο θα συναντήσει μια τεράστια ποικιλία, τόσο σε σχεδίαση, όσο και σε βάρος-χρωματισμούς. Με την επιλογή του πλάνου δε θα ασχοληθούμε στην παρούσα φάση, αλλά θα επικεντρωθούμε σε μια λεπτομέρεια ιδιαίτερα σημαντική, η οποία χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, δηλαδή στα αγκίστρια που συντροφεύουν τον πλάνο μας
Πολλοί φίλοι παρασύρονται από άλλες τεχνικές, και η πρώτη τους δουλειά αφού αγοράσουν ένα πλάνο, είναι να αφαιρέσουν τα αγκίστριά του και να του τοποθετήσουν άλλα, μεγαλύτερα και δυνατότερα, γιατί τα θηράματα που αναζητούν είναι μεγάλα. Μέγα σφάλμα!
Η φιλοσοφία και οι αρχές στις οποίες βασίζεται κάθε τεχνική, είναι διαφορετικές. Ένας φύλακας, μια ζόκα, ένα vertical jigging, τα οποία επίσης αποσκοπούν σε παρόμοια θηράματα, επιβάλλεται να χρησιμοποιούν μεγάλα και δυνατά αγκίστρια, γιατί ο εξοπλισμός μας είναι πολύ βαρύτερος. Ένα μικρό αγκίστρι εκεί θα είναι αταίριαστο, αφού με το πρώτο κάρφωμα στα δυνατά σαγόνια του φαγκριού ή της σφυρίδας θα σπάσει ή θα ανοίξει.
Εδώ όμως που τα καλάμια μας είναι ελαφριά και τα νήματά μας λεπτά, δεν καρφώνουμε δυνατά όπως στις πιο πάνω τεχνικές, αλλά περιμένουμε το ψάρι να ρουφήξει το τεχνητό μας. Άρα δεν έχει νόημα ένα πολύ δυνατό και χοντρό αγκίστρι, μα ένα υλικό ελαφρύ και συνάμα κοφτερό. Το ελαφρύ για να μην αλλάζει την πλεύση του πλάνου μας και να μπορεί να ρουφηχτεί εύκολα από το ψάρι, ενώ το κοφτερό για να αγκιστρώσει άμεσα το ψάρι. Συνεπώς τα πολύ μεγάλα και παχιά αγκίστρια που είναι και πιο βαριά, δεν έχουν θέση εδώ, και έτσι θα επιλέξουμε μικρότερα και λεπτότερα.
Δεν είναι τυχαίο που μεγάλες εταιρείες παραγωγής εξειδικευμένου εξοπλισμού, έχουν εφοδιασμένους τους πλάνους τους με τέτοια αγκίστρια. Το έχουν μελετήσει το θέμα και το γνωρίζουν καλά. Είναι λοιπόν μεγάλο σφάλμα να τα αφαιρούμε και να τους τοποθετούμε άλλα μεγαλύτερα, γιατί το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να αλλάξουμε τη σωστή κίνηση του πλάνου μας. Ακόμη και αν τσιμπήσει το ψάρι και το αγκιστρώσουμε πρόσκαιρα, δε θα μπορούμε να το συγκρατήσουμε στη συνέχεια. Όσοι έχετε τσιμπιές και καρφώματα, αλλά δεν ανεβάζετε ψάρια στο σκάφος σας, αξίζει να ασχοληθείτε λίγο με τα αγκίστριά σας.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε το απαραίτητο εκείνο εξάρτημα που θα σιγουρέψει το πιασμένο ψάρι και θα το ανεβάσει με ασφάλεια στο σκάφος μας, την απόχη η οποία θα πρέπει να είναι δίπλα μας, έτοιμη προς χρήση.
