αλλα ψαρεματα
Συνδυασμός Τεχνητού & Νωπού Δολώματος: Σιλικονούχο Καλαμάρι και Κεφάλι Θραψάλου ή Καλαμαριού – Μέρος 1ο
Όπως όλοι μας γνωρίζουμε, η εύρεση ζωντανού δολώματος δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Υπάρχουν εποχές όπου μαζεύουμε έναν αρκετά ικανοποιητικό αριθμό ζωντανών δολωμάτων σχετικά γρήγορα, και άλλες που ακόμα και το ένα θεωρείται επιτυχία. Αυτό σημαίνει ότι το ψάρεμά μας δεν πρέπει να εξαρτάται πάντα από την ύπαρξη ή όχι ζωντανού, αλλά ανάλογα με τις εποχές, θα πρέπει ο ψαράς να προσαρμόζεται στις υπάρχουσες καταστάσεις, με εναλλακτικά δολώματα και εναλλακτικές τεχνικές. Εμείς, σε αυτό το άρθρο μας αλλά και σε επόμενα, θα προσπαθήσουμε να δούμε πως θα μπορέσουμε με κάποιες τεχνικές και το σωστό συνδυασμό τεχνητού και νωπού δολώματος, να πάρουμε αρκετά και αξιόλογα θηράματα.
Σιλικονούχο καλαμάρι και κεφάλι θραψάλου ή καλαμαριού
Πρόκειται για ένα συνδυασμό ικανό να κάνει τη διαφορά, αν πραγματοποιηθεί σωστά. Φαγκριά, συναγρίδες, μεγάλες σκορπίνες, κοκκινόψαρα, σκαθάρια, δύσκολα θα του αντισταθούν κι εύκολα θα αγκιστρωθούν. Αρκεί ο ψαράς να μπορέσει να δώσει την αρμονία που χρειάζεται στην κατασκευή, ώστε να μπορέσει αυτή να εμφανιστεί ελκυστική στα ψάρια κι όχι αφύσικη και αποκρουστική. Η επιλογή των κατάλληλων υλικών, το αρμάτωμα, η δόλωση, το κατέβασμα στο βυθό και η ομαλή πλεύση της όλης κατασκευής, θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Υλικά
- Η αρματωσιά μας κατασκευάζεται από ένα σιλικονούχο καλαμάρι, ένα συρόμενο βαρίδι τύπου ελιά, δυο αγκίστρια, λίγο νήμα κι ένα στριφτάρι.
- Το σιλικονούχο καλαμάρι μας έχει μήκος 10-18 εκατοστά, ανάλογα με το μέγεθος και το είδος των ψαριών στα οποία απευθυνόμαστε. Διάφανο, φωσφορίζον ή χρωματιστό, αφήνεται στην επιλογή μας, αφού και τα τρία μας έχουν δώσει αξιόλογα ψάρια. Το διάφανο είναι προτιμητέο σε ρηχά νερά, ενώ οι έντονοι χρωματισμοί και τα τεχνητά με φθορίζουσες ιδιότητες αποδίδουν καλύτερα στα βαθιά.
- Το βαρίδι μας έχει συνήθως σχήμα ελιάς, βάρος 50-150 γραμμάρια, και τρύπα στη μέση για να μπορεί να αρματωθεί. Πάντως κάνει για το σκοπό μας και το στρογγυλό, αν δε μπορούμε να βρούμε ελιά.
- Τα αγκίστριά μας είναι μεγέθους 2/0-6/0. Τα 2/0 προορίζονται για τα σκαθάρια και τα μικρά τσαούσια, ενώ τα 6/0 για τα φαγκριά και τα μαύρα. Εξυπακούεται ότι θα πρέπει να είναι καλής ποιότητας, τόσο για να καρφώνουν, όσο και για να μην ανοίγουν ή σπάνε στα ζόρια και στα κεφάλια ενός μεγάλου θηράματος. Η ύπαρξη κρίκου για το δέσιμό τους είναι προτιμότερη από την παλέτα.
- Το νήμα (60-100 λιμπρών) θα το χρειαστούμε για τα δόντια του φαγκριού, της μεγάλης συναγρίδας, της σφυρίδας. Αν δεν απευθυνθούμε σε αυτά τα είδη, τότε και η απλή πετονιά διαμέτρου 0,60 χιλιοστών είναι υπεραρκετή.
- Τέλος, το στριφτάρι είναι αυτό που θα ενώσει την αρματωσιά με το παράμαλλο του μηχανισμού μας.
Αρμάτωμα
Σε ένα κομμάτι νήμα γύρω στα 30 εκατοστά, δένουμε στη μία του άκρη το ένα από τα δυο αγκίστριά μας. Στη συνέχεια δένουμε το δεύτερο σε απόσταση τριών περίπου εκατοστών από το πρώτο αγκίστρι. Περνάμε την ελεύθερη άκρη του νήματος από το εσωτερικό του σιλικονούχου καλαμαριού με φορά από το κεφάλι προς την ουρά, και τη δένουμε πάνω στο στριφτάρι φροντίζοντας τα αγκίστριά μας να βρίσκονται στο τελείωμα των πλοκαμιών. Η αρματωσιά μας είναι έτοιμη.
Δόλωση
Για δόλωμα θα χρησιμοποιήσουμε το κεφάλι από ένα θράψαλο ή καλαμάρι, νωπό ή κατεψυγμένο. Αν μας έχουν τελειώσει τα κεφάλια, τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και το υπόλοιπο σώμα του νωπού ή κατεψυγμένου δολώματος, κομμένο σε μεγάλες και φαρδιές λωρίδες. Το ένα αγκίστρι το περνούμε στο κεφάλι ανάμεσα στα μάτια και το άλλο στα πλοκάμια.
Τρόπος ψαρέματος
Κατεβάζουμε τη δολωμένη αρματωσιά μας στο βυθό, με τη βοήθεια ενός καλαμιού κι ενός μηχανισμού γεμισμένου με νήμα διαμέτρου 0,18-0,23 χιλιοστών. Μετά το νήμα, καλό είναι να υπάρχει ένα παράμαλλο μήκους 5 μέτρων από πετονιά διαμέτρου 0,47-0,62 χιλιοστών, και στη συνέχεια να ακολουθεί η αρματωσιά μας. Αυτό θα λειτουργήσει σαν αμορτισέρ στα κεφάλια του ψαριού που θα τσιμπήσει, αλλά και θα μας ειδοποιεί ότι η αρματωσιά μας έφτασε στην επιφάνεια κατά το ανέβασμά της.
Μόλις πατώσει στο βυθό, την ανασηκώνουμε μισό περίπου μέτρο και την κρατούμε σταθερή περιμένοντας τον ερχομό της τσιμπιάς. Δεν τραβούμε στις μικροτσιμπιές γιατί μπορεί να προέρχονται από μικρά σκαθαράκια, αλλά περιμένουμε την καλή. Τότε μόνο θα καρφώσουμε δυνατά, για να αγκιστρώσουμε στα σίγουρα το ψάρι που λογικά έχει το κεφάλι του δολώματος μέσα στο στόμα του, και θα αρχίσουμε να λεβάρουμε.
Αν δεν πάρουμε τσιμπιές, ανασηκώνουμε λίγο το δόλωμά μας και αρχίζουμε να το κατεβάζουμε αργά-αργά μέχρι το βυθό. Συνήθως το τσίμπημα πραγματοποιείται στο κατέβασμα του δολώματος. Σε βαθιά νερά που τα ψάρια είναι πιο δύσκολα να μαζευτούν, ίσως χρειαστεί να ανασηκώσουμε μερικές φορές τη μύτη του καλαμιού γρήγορα, προσδίδοντας έντονη κίνηση στο δόλωμα.
Αυτό που θα χρειαστεί, είναι να λεβάρουμε αμέσως μόλις καταλάβουμε ότι το ψάρι είναι καρφωμένο στα αγκίστριά μας, για να το απομακρύνουμε από το βυθό που μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους, όπως βραχώματα στην περίπτωση μαυρόψαρου, ή κόψιμο του παράμαλλου σε έναν άγριο βυθό και σε ναυάγια. Ας μην ξεχνάμε ότι οι αναζητήσεις ψαριών γίνονται τις περισσότερες φορές σε άγριους τόπους, με μεγάλες αυξομειώσεις βάθους.
Ακολουθεί το 2ο Μέρος: Ζόκα-Σιλικόνη-Λωρίδα Καλαμαριού