Συρτη Φυλακας
Συρτή Φύλακας: Με δόλωμα Αφρόψαρα για Μεγάλα Μαγιάτικα
Η συρτή με τη βοήθεια μολυβιού φύλακα, προϋποθέτει ζωντανό δόλωμα για να μπορέσει να έχει αποτελέσματα. Πολλοί βέβαια την έχουν συνδυάσει με το ζωντανό καλαμάρι και τη σουπιά, και όταν τα δολώματα αυτά απουσιάζουν, σταματούν τις εξορμήσεις τους. Εμείς αντιθέτως είμαστε της άποψης, ότι ανάλογα με τις εποχές και τις υπάρχουσες συνθήκες, ο ψαράς αναζητεί κάποιο διαθέσιμο, εποχιακό δόλωμα που αρέσει στα μεγάλα ψάρια της περιοχής μας.
Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου η θάλασσα έχει γεμίσει από σκάφη και ψαράδες. Τα ελάχιστα καλαμάρια και οι σουπιές που κυκλοφορούν στη ρηχή ζώνη έχουν γίνει «επιστήμονες» και δύσκολα θα καταφέρουμε να βρούμε ένα-δύο που θα χρειαστούμε για την εξόρμησή μας. Έτσι, θα πρέπει να βρούμε κάποια άλλη εναλλακτική λύση. Ποια είναι αυτή; Μα τα διάφορα αφρόψαρα που κατακλύζουν τις θάλασσές μας! Κολιοί, σκουμπριά, σαυρίδια, κοκάλια, παλαμιδάκια, μελανούρια, ζαργάνες, αποτελούν την εύκολη λύση. Αν μάλιστα στην περιοχή μας κυκλοφορούν μαγιάτικα, τότε θα λέγαμε ότι τα μεγάλα σαυρίδια και τα κοκάλια που εύκολα θα πιάσουμε με τσαπαρί, ελαφριά συρτή αφρού ή καθετή, είναι η ιδανική λύση.
Αρματωσιά
Η αρματωσιά που θα χρησιμοποιήσουμε για τα δολώματα αυτά, είναι η κλασσική με τα δύο αγκίστρια, ένα σταθερό με ίσιο κρίκο στο τελείωμα κι ένα συρόμενο με στραβό κρίκο, σε απόσταση ανάλογη με το μήκος του δολώματος. Ανάμεσα στα δύο αγκίστρια καλό είναι να τοποθετήσουμε ένα σωληνάκι salvanodi μήκους 1-2 εκατοστών, ώστε αν πιαστεί το μαγιάτικο από το συρόμενο αγκίστρι -αρκετά σύνηθες φαινόμενο-, να έχουμε μια μικρή απόσβεση από τη δύναμη του χτυπήματος πάνω στο σταθερό. Επίσης καλό είναι τα αγκίστρια που χρησιμοποιούμε για συρόμενα και τρέχουν πάνω στην αρματωσιά, να έχουν καλά κλεισμένο τον κρίκο τους για να μην την τραυματίζουν. Αν για οποιοδήποτε λόγο έχουν εγκοπή, την κλείνουμε με κόλλα δύο συστατικών ή με πένσα, ή ακόμα χρησιμοποιούμε νήμα για την κατασκευή της αρματωσιάς.
Το παράμαλλό μας καλό θα ήταν να κατασκευαστεί από fluorocarbon πετονιά, ειδικά όταν τα μέρη που ψαρεύουμε είναι ρηχά. Σε βαθύτερα νερά αυτό έχει μικρότερη σημασία, ενώ αν είμαστε από εκείνους που χρησιμοποιούν νήμα για να κατασκευάσουν την αρματωσιά τους, θα φροντίσουμε να είναι όσο το δυνατόν κοντύτερη και να ενωθεί με το παράμαλλό μας με ένα μικρό αλλά μεγάλης αντοχής στριφτάρι. Γι’ αυτούς που παράμαλλο και αρματωσιά είναι ενιαία, το τμήμα της αρματωσιάς καλό είναι να διπλαρώνεται. Το παράμαλλο έχει μήκος από 5-15 μέτρα. Το 5μετρο χρησιμοποιείται όταν το σημείο που ψαρεύουμε είναι μικρό και θα χρειαστεί να πάρουμε αρκετές στροφές, και το 15μετρο όταν ο τόπος μας είναι ανοικτός και το ψάρεμά μας σε ευθεία πορεία.
Τρόπος Δόλωσης
Ο τρόπος δόλωσης είναι σχετικά απλός. Το συρόμενο αγκίστρι καρφώνεται στο στόμα του δολώματος, ενώ το σταθερό σε ένα σημείο κοντά στην ουρά, το οποίο όμως δε θα τραυματίσει έντονα και συνεπώς θα ακινητοποιήσει το δόλωμα.
Έτσι το δόλωμά μας διατηρεί το υδροδυναμικό σχήμα και την απαραίτητη φυσικότητα, παραμένοντας ολοζώντανο και προσελκύοντας τους διώκτες του από μεγάλη απόσταση.
Τρόπος ψαρέματος
Το μαγιάτικο είναι ένα ψάρι που εύκολα ανακαλύπτουμε στην οθόνη του βυθομέτρου μας. Η καμπούρα του πάνω από το βυθό είναι χαρακτηριστική, και συνήθως δεν είναι μόνη της αλλά αρκετές μαζί. Εμείς θα προσπεράσουμε λίγο τις καμπούρες αυτές, θα γυρίσουμε το σκάφος 180 μοίρες και θα κατευθυνθούμε προς τα ψάρια, θα ρίξουμε το δόλωμά μας στο νερό και στη συνέχεια το μολύβι μας. Όταν καταλάβουμε ότι το μολύβι πάτωσε, τότε θα κινηθούμε προς τα ψάρια με μια ταχύτητα γύρω στο μίλι περιμένοντας να τα ξαναδούμε στις οθόνες μας και στη συνέχεια θα περιμένουμε τον τσίμπο να έρθει.
Το τσίμπημα τις περισσότερες φορές είναι βίαιο και δυνατό. Εκεί χρειάζεται δυνατό κάρφωμα για να αγκιστρώσουμε στα σίγουρα το ψάρι και στη συνέχεια τύλιγμα του μηχανισμού. Μερικές φορές όμως παίρνουμε μόνο μικροτσιμπηματάκια, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε για το καλό, δίνοντας μεγαλύτερη κλίση στο καλάμι μας και αφήνοντας περιθώριο στο ψάρι να καταπιεί το δόλωμα.
Όσοι έχουν κάποια εμπειρία με το συγκεκριμένο ψάρεμα, αισθάνονται τις δονήσεις που κάνει το δόλωμά μας καθώς το σέρνουμε, και την αλλαγή συμπεριφορά του όταν το πλησιάζει το μεγάλο ψάρι (πιο έντονες δονήσεις και μικροχτυπήματα). Εκεί μπαίνουμε σε επιφυλακή, περιμένοντας την τσιμπιά να έρθει από στιγμή σε στιγμή.
Όταν το ψάρι τσιμπήσει και ο βυθός είναι άγριος, προσπαθούμε να το οδηγήσουμε σε πιο επίπεδο σημείο του. Ίσως μάλιστα χρειαστεί να ανοίξουμε και στροφές προκειμένου να το πετύχουμε. Βλέπετε τα μαγιάτικα -και ιδίως τα μεγάλα-, όταν καταλάβουν ότι δε μπορούν να απελευθερωθούν, έχουν την κακή συνήθεια να κατεβαίνουν στο βυθό και να προσπαθούν να φέρουν βόλτες γύρω από ένα μεγάλο εμπόδιο, πασχίζοντας να βγάλουν από πάνω τους την αρματωσιά που τα ενοχλεί.