Συρτη Βυθου
Συρτή Βυθού: Σφυρίδα η Αρχόντισσα του Βυθού
Η σφυρίδα είναι ψάρι που βρίσκεται στο βυθό. Έχει κάποιο μόνιμο θαλάμι (τρύπα, φωλιά), όπου κρύβεται, ενεδρεύει για να πιάσει τη λεία της και περιφέρεται γύρω από αυτό. Συνήθως πρόκειται για μια μεγάλη πέτρα ή πλάκα που βρίσκεται ριγμένη πάνω στην αμμούδα ή σε κάποια φυκιάδα, σε αντίθεση με το ροφό και τη στήρα που θα πάνε να κατοικήσουνε «μέσα» στον πετρώδη βυθό.
Βάθος
Το βάθος που θα τη συναντήσουμε είναι από ελάχιστο και μπορεί να ξεπεράσει τα 50 μέτρα. Επειδή στα πολλά μέτρα είναι δύσκολο να ψαρευτούν και στα λίγα μέτρα υπάρχουν λίγα και τρομαγμένα ψάρια, προτιμούμε να αναζητούμε τα ψάρια που βρίσκονται σε ένα μεσαίο βάθος, γύρω στα 25 με 30 μέτρα. Εκεί και τη συρτή μας μπορούμε να την κρατήσουμε σχετικά άνετα στο χέρι και να υπολογίσουμε με μεγαλύτερη προσέγγιση το δόλωμά μας να ψαρεύει στο σωστό βάθος.
Δόλωμα
Το δόλωμά μας για να προσελκύσει κοντά του τη σφυρίδα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο. Τα μικρά σε μέγεθος δολώματα απορρίπτονται, όπως επίσης και τα δολώματα τα οποία δεν έχουν σαλαγκιές βαρέως τύπου (ενισχυμένες).
Σε περίπτωση που έχουμε καλό δόλωμα αλλά οι σαλαγκιές είναι άλλου τύπου, τότε τις αλλάζουμε με ενισχυμένες, ώστε να καταφέρουν να συγκρατήσουν το ψάρι που θα πιαστεί χωρίς να ανοίξουν.
Από τα γνωστά δολώματα που έχω χρησιμοποιήσει και αποδίδουν, είναι τα swing minnow (F) της Yo-Zuri των 180mm, τόσο το SW-05, όσο και το SW-07. Τα magnum της Rapala, τόσο τα βυθιζόμενα, όσο και τα επιπλέοντα, σε μεγάλα ασφαλώς μεγέθη. Από την εταιρία Storm, πολύ καλό για σφυρίδες είναι το shallow thunder, μήκους 15 εκ., βάρους 40 γρ., στους χρωματισμούς 519 και 660.
Πολύ καλά είναι τα μεγάλα δολώματα της Μirrolure, με μεταλλική γλώσσα και σε χρωματισμούς πορτοκαλί και πράσινο. Αν θέλουμε κάτι διαφορετικό, τότε μπορούμε να δοκιμάσουμε και το καλαμαράκι hydro squid της Yo-Zuri.
Γι’ αυτούς που χρησιμοποιούν φυσικά δολώματα, ο σπάρος, το κεφαλόπουλο, οι γόπες και τα σαυρίδια κάνουν καλή δουλειά. Στη σφυρίδα όμως πρέπει να γνωρίζουμε ότι καλό είναι να δολώνονται πολλά ψάρια μαζί, ώστε να παίζουν και να δίνουν όγκο, δημιουργώντας την αίσθηση μικρού κοπαδιού. Τα ψαράκια αυτά τα δολώνουμε περνώντας τα συνήθως από το μάτι σε ένα κομμάτι σύρμα, όπου πάνω του έχουμε δεμένες δυο ή τρεις μεγάλες σαλαγκιές (βλέπε μπακακάκι).
Πρόκειται για ένα τρόπο δόλωσης και ψαρέματος, αν θέλετε, που αποδίδει τα μέγιστα. Βέβαια, η ταχύτητα στο σκάφος θα είναι πολύ μικρότερη από την ταχύτητα αν ψαρεύαμε με τεχνητά δολώματα. Στα τεχνητά πάμε στα 3-4 μίλια, ενώ στο φυσικό δόλωμα 2,5 με 3.
Παράμαλλο
Το τεχνητό δόλωμα, το έχουμε σε ένα παράμαλλο μήκους πάνω από 5 μέτρα, ώστε να μπορεί να ψαρεύει όσο το δυνατόν καλύτερα. Για παράμαλλο χρησιμοποιούμε συνήθως πετονιά 60άρα, ενώ αν απευθυνόμαστε σε μεγάλα ψάρια, γίνεται 75άρα. Μπορούμε αν θέλουμε, να βάλουμε 50άρα πετονιά ενισχυμένη, αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι πρέπει το παράμαλλο αυτό να αντέξει το βάρος του ψαριού, αλλά και τα ενδεχόμενα σκαλώματα που μπορεί να έχει το δόλωμά μας στο βυθό. Τα σκαλώματα αυτά είναι που κόβουν το παράμαλλο και όπως γνωρίζετε, τα δολώματα που χρησιμοποιούμε είναι αρκετά ακριβά. Το να χάνουμε σε κάθε ψάρεμα 3-4 δολώματα, δεν είναι ότι πιο… οικονομικό.
Ψάρεμα
Έχοντας αρματώσει ο καθένας μας τη συρτή του όπως γνωρίζει καλύτερα, για να μπορεί να κατεβαίνει κάθε φορά στο επιθυμητό βάθος και με το βυθόμετρο ανοιχτό, ψαρεύουμε τα τελειώματα των αποχών και τα κομμάτια εκείνα που ναι μεν είναι νέτα, αλλά έχουν σκόρπιες πέτρες και κρατούν σφυρίδες. Πάντα ακολουθούμε μια ισοβαθή που ξέρουμε ότι με τα συγκεκριμένα μολύβια που έχουμε αμολήσει το δόλωμά μας περνά πολύ κοντά στο βυθό. Την ισοβαρή αυτή προσπαθούμε να ακολουθούμε όσο γίνεται σε ευθεία πορεία. Οι στροφές όπως γνωρίζουμε κατεβάζουν το δόλωμα χαμηλότερα, με αποτέλεσμα να σκαλώσει. Γι’ αυτό στις στροφές πάντα μαζεύουμε μολύβια, τα οποία ξαναφήνουμε όταν σταθεροποιηθεί η πορεία μας.
Πιάσιμο ψαριού
Το πιάσιμο του ψαριού εύκολα το καταλαβαίνουμε από το υπερβολικά μεγάλο βάρος που έχει η συρτή μας. Δεν κάνουμε τότε κράττει το σκάφος, γιατί θα μας σκαλώσουν τα μολύβια στο βυθό. Με τη βάρκα να προχωρά, αλλά με λιγότερη ταχύτητα, μαζεύουμε όσο μπορούμε τη συρτή μας, κατευθυνόμενοι πάντα προς τα βαθιά, για να μη μας βραχώσει το ψάρι. Όταν έχουμε πάρει πάνω αρκετά μολύβια, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος σκαλώματος, τότε μπορούμε να κάνουμε κράττει και να ανεβάσουμε το ψάρι με την ησυχία μας στο σκάφος. Ο γάντζος εννοείται ότι είναι απαραίτητος για τη διαδικασία βγαλσίματος του ψαριού από το νερό, που πρέπει να είναι κοφτερός και γερός.
Ώρα – Το μυστικό της επιτυχίας
Το μυστικό για την επιτυχία στο ψάρεμα της σφυρίδας πέρα από τους τόπους που πρέπει να γνωρίζουμε, είναι η ώρα ψαρέματος.
Η καλύτερη ώρα για το ψάρεμα της είναι μισή ώρα προτού να κρυφτεί ο ήλιος και μέχρι την ώρα που κρύβεται και το ίδιο πάλι μισάωρο το πρωί. Δηλαδή από την ώρα που βγαίνει ο ήλιος μέχρι ένα μισάωρο μετά. Όσα ψάρια καταφέρουμε να βγάλουμε αυτήν την ώρα, δεν πρόκειται να βγάλουμε όλες τις υπόλοιπες. Φαίνεται ότι τις συγκεκριμένες στιγμές οι σφυρίδες όπως και τα υπόλοιπα μαυρόψαρα αφήνουν τους δισταγμούς και τις φοβίες και αναζητούν επειγόντως τροφή. Μια τροφή που μπορεί κάλλιστα να είναι το δόλωμα μας, που τυχαίνει να περνά από κοντά τους. Όσοι δεν το γνωρίζετε αυτό το τελευταίο, ακολουθήστε το και πολύ σύντομο θα διαπιστώσετε τη τεράστια διαφορά.