Συρτη Βυθου
Συρτή Βυθού: Το «Πέρασμα» στην Άνοιξη
Η συρτή βυθού είναι ένας τρόπος ψαρέματος που απασχολεί τον ψαρά όλες τις εποχές του χρόνου, η καλύτερη όμως και αποδοτικότερη εποχή είναι σίγουρα αυτή που διανύουμε. Όταν ένας νέος θελήσει να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο τρόπο ψαρέματος, η άνοιξη είναι αναμφισβήτητα η καταλληλότερη εποχή για να ξεκινήσει. Τα ψάρια θα έρθουν να αρπάξουν το τεχνητό του, όσα λάθη κι αν κάνει. Αντίθετα, όλες οι άλλες εποχές θέλουν ιδιαίτερη προσοχή και ακρίβεια στην εξάσκηση της τεχνικής και απαιτούν μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στα υπάρχοντα δεδομένα που αφορούν στις συνήθειες των ψαριών.
Από τις αρχές Φλεβάρη παρατηρείται μια μεταστροφή, ή αν θέλετε μια ελάττωση της προτίμησης των ψαριών στις παραλλαγές της συρτής βυθού με δόλωμα ζωντανό και μια αύξηση στους τρόπους όπου χρησιμοποιούνται τεχνητά δολώματα. Ο φύλακας, μας έδινε πολλά και καλά ψάρια όλο το Φθινόπωρο και το χειμώνα, αλλά τώρα αρχίζει να παραχωρεί σιγά-σιγά τη θέση του στη συρτή βυθού (στα ρηχότερα κομμάτια) και στο jigging (στα πιο βαθιά). Τα ψάρια, δεν αρπάζουν εύκολα το ζωντανό δόλωμα, αλλά προτιμούν το ψεύτικο το οποίο κινείται με σχετικά μεγάλη ταχύτητα. Είναι τυχαίο αυτό; Σίγουρα όχι!
Και αν αυτό δεν είναι ιδιαίτερα έντονο το Φλεβάρη, γίνεται εντονότερο το Μάρτη και ακόμη πιο έντονο τον Απρίλη και το Μάη. Μπορεί δυο ψαράδες να ψαρεύουν δίπλα-δίπλα, ο ένας με ζωντανό και ο άλλος με τεχνητό, και ο πρώτος να μην παίρνει τσιμπιά ενώ ο άλλος να βγάζει συνέχεια ψάρια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η εξήγηση είναι αρκετά απλή. Τα ψάρια αυτήν την εποχή αυγώνουν και δεν έχουν όρεξη για φαγητό. Οι επιθέσεις τους στα τεχνητά δεν έχουν σχέση με την τροφή, μα κυρίως με «χωροταξικούς κανόνες». Το καθένα έχει το δικό του χώρο, τον οποίο προσπαθεί να προστατεύσει από τους επίδοξους ανταγωνιστές. Καθώς το τεχνητό περνά κοντά του, μοιάζει με εισβολέα και πρέπει υποχρεωτικά να εκδιωχτεί. Γι αυτό το λόγο, παρατηρούμε πιο πολλές επιθέσεις σε τεχνητά με έντονο χρωματισμό, ενώ επίσης διαπιστώνουμε ότι τα αγκιστρώματα των ψαριών είναι τα περισσότερα επιπόλαια και όχι σίγουρα.
Μεγάλο βάθος η δυσκολία της εποχής
Μέχρι τα μέσα περίπου του Απρίλη, τα ψάρια που αναζητούμε με τη συρτή βυθού, βρίσκονται ακόμη σε αρκετά μεγάλο βάθος. Θα πρέπει πρώτα να ζεστάνουν λίγο τα νερά για να αρχίσουν να πραγματοποιούν τα ομαδικά ανεβάσματα, και τότε όλοι θα καταφέρουν να βγάλουν ψάρια. Αν ο ψαράς επιθυμεί να δει νωρίτερα κάποιο καλό ψάρι να στολίζει την κουβέρτα του σκάφους του, πρέπει να επιχειρήσει ένα αρκετά βαθύ ψάρεμα, με όσα προβλήματα ενδεχομένως συνεπάγεται αυτό.
Μπορεί η συρτή βυθού να είναι ένας αποδοτικός τρόπος ψαρέματος, είναι όμως αρκετά δύσκολος για το μη γνώστη της συγκεκριμένης τεχνικής. Βάθος ψαρέματος, ταχύτητα σκάφους, πορεία, αποστάσεις βαριδιών, παράμαλλο, ρέματα, τεχνητό, πρέπει όλα να συνδυαστούν κατάλληλα μεταξύ τους, ώστε να μας δώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οποιαδήποτε παράλειψη ή αμέλεια, θα έχει σαν αποτέλεσμα είτε να σκαλώσουμε στο βυθό, είτε να ψαρεύουμε σε κάποιο βάθος μακριά από τη ζώνη κυκλοφορίας των ψαριών που αναζητούμε. Υπομονή, επιμονή και συνεχές ψάξιμο τα χαρακτηριστικά του συνειδητοποιημένου συρταδόρου. Μεγάλες συναγρίδες, σφυρίδες, στήρες και ροφοί θα ανταμείψουν τις προσπάθειές μας και θα κάνουν να ξεχαστούν όλα τα «άγονα», χωρίς επιτυχία ψαρέματα και τα αμέτρητα σκαλώματα.
Τεχνητά έντονου χρωματισμού
Τα τεχνητά έντονου χρωματισμού όπως πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο ανοικτό, δουλεύουν καλύτερα τώρα και ίσως αυτό να οφείλεται στον καλύτερο οπτικό εντοπισμό τους στα βαθιά, πιο σκοτεινά νερά, μιας και τα ψάρια αναγνωρίζουν και επιτίθενται ευκολότερα στον παρείσακτο εισβολέα. Όσο πιο έντονο χρώμα έχει το τεχνητό μας, τόσο καλύτερο αποδεικνύεται για αυτήν την εποχή. Όταν αργότερα καλοκαιρέψει, τα ψάρια αποχύσουν και ανέβουν στη ρηχή ζώνη, τότε θα τα αντικαταστήσουμε με σκουρότερους χρωματισμούς, γιατί θα πάψουν να αποδίδουν. Βλέπετε, η κάθε εποχή έχει τις δικές της μικρές -αλλά πολύ σημαντικές για το αποτέλεσμα- λεπτομέρειες και ο ψαράς πρέπει να τις παρατηρεί και να τις γνωρίζει, αν θέλει συνεχείς και όχι σποραδικές επιτυχίες.
Το μπακακάκι και το μολύβι φύλακας έδιναν σπουδαίες ψαριές το φθινόπωρο και το πρώτο διάστημα του χειμώνα, αλλά τώρα έχουν περιέλθει σε δεύτερη μοίρα, μιας και τα αποτελέσματα των τωρινών ψαριών με αυτές τις τεχνικές δε μπορούν σε καμιά περίπτωση να συναγωνιστούν τις επιτυχίες των τεχνητών. Ο ψαράς-γνώστης όλων των τεχνικών, χρησιμοποιεί την πλέον κατάλληλη σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα και καταφέρνει να έχει πάντα αξιοζήλευτα αποτελέσματα. Για αυτό, καλό είναι οι νεώτεροι να μην ενθουσιάζονται με κάποια τεχνική επειδή δίνει ψάρια για ένα μήνα, αλλά να μαθαίνουν όσες περισσότερες μπορούν, χρησιμοποιώντας την κατάλληλη για κάθε εποχή.
Προσοχή στα δίχτυα
Όσοι γνωρίζουμε κομμάτια που κρατούν ψάρια αυτήν την εποχή, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτά τα κομμάτια είναι γνωστά και στους επαγγελματίες ψαράδες, οι οποίοι ρίχνουν τα χοντρά μανωμένα τους δίχτυα, για να πιάσουν συγκεντρωμένα τα ετοιμόγεννα ψάρια. Μάλιστα, το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο σε ξέρες αρκετά μακρινές από την ακτή, αφού εκεί τα ψάρια πάνε και τρίβονται -από ότι λέγεται- για να αποχύσουν. Έτσι, τα χοντρά δίχτυα είναι σύνηθες φαινόμενο και θα πρέπει να ελέγχουμε καλά την περιοχή προτού αμολήσουμε την αρματωσιά μας.
Η ύπαρξη καλαδουριών είναι μια ένδειξη, αλλά καλύτερα είναι να επισκεφτούμε ένα τέτοιο κομμάτι τις πρώτες μεσημβρινές ώρες, όταν τα δίχτυα δεν έχουν πέσει ακόμα. Τις πρωινές και τις απογευματινές ώρες, μπορούμε να τραβήξουμε σε διαφορετικούς βυθούς. Τα ψάρια και ιδιαίτερα οι συναγρίδες, κυκλοφορούν παντού όσο είναι μέρα και μπορεί να τα συναντήσουμε ακόμα και στο πιο απίθανο σημείο, όπως είναι πχ. η λάσπη και η φυκιάδα.
«Το διώξιμο του παρείσακτου εισβολέα»
Τα ψάρια, ζευγαρώνουν και αυγώνουν αυτήν την εποχή και το καθένα καταλαμβάνει και οριοθετεί ως δικό του ένα συγκεκριμένο χώρο του βυθού, μέχρι να γεννήσει τα αυγά του. Οτιδήποτε περάσει κοντά του, θεωρείται εισβολέας και πρέπει να διωχτεί. Έτσι, έχουμε το φαινόμενο να ορμούν τα ψάρια στο μεγάλο τεχνητό με τα έντονα χρώματα το οποίο ξεχωρίζει από πολύ μακριά, για να το διώξουν από την περιοχή τους. Τα χτυπήματα είναι συνήθως επιπόλαια μιας και γίνονται για εκφοβισμό και όχι για εξασφάλιση τροφής και για αυτό το λόγο τα καρφώματα δεν είναι πάντα σταθερά και σίγουρα.
Αν τώρα βασιστούμε στη θεωρία του εισβολέα, αυτό που θα προσέξουμε είναι η χρησιμοποίηση ιδιαίτερα ογκωδών και «φανταχτερών» δολωμάτων. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πολύ απλά, ότι θα επιλέξουμε μεγάλα τεχνητά, με πολύ έντονα χρώματα (όπως πχ. κίτρινο, πορτοκαλί, πρασινοκίτρινο, φωσφοριζέ) και με μεταλλική γλώσσα, για να αντανακλά το ψαράκι μας τις ακτίνες του ήλιου έντονα και σε μεγάλη απόσταση. Επίσης, επειδή τα ψάρια δεν χτυπούν το δόλωμα για να το φάνε αλλά για να το διώξουν, με συνέπεια επιπόλαια και όχι σίγουρα αρπάγματα, χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο χειρισμό τους μέχρι να αναλάβει ο γάντζος το ανέβασμα στο σκάφος. Δεν πρέπει να τους δώσουμε ποτέ περιθώρια χαλαρώματος, τα οποία μπορεί να τους προσφέρουν την κατάλληλη ευκαιρία για να απαλλαχθούν από τα αγκίστρια.
Κώστας Δρόσος
Η παραδοσιακή συρτή βυθού, είναι ένας τρόπος ψαρέματος που κρατά πιστή συντροφιά στον ψαρά όλες τις εποχές του χρόνου. Όμως, η κάθε εποχή έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, και αν ο ψαράς τις γνωρίζει, μπορεί να έχει φοβερές επιτυχίες. Την άνοιξη, και συγκεκριμένα από αρχές Απρίλη μέχρι τέλη Μάη, τα πράγματα είναι αρκετά πιο εύκολα και δε χρειάζονται ειδικές τεχνικές και «μυστικά» για να πιάσουμε ψάρια. Αυτός είναι ίσως και ο κύριος λόγος για τον οποίο πολλοί φίλοι θεωρούν τη συρτή βυθού εποχιακό ψάρεμα και όχι ψάρεμα πάσης εποχής.
Γιώργος Λιζάρδος
Ο νέος ψαράς που επιθυμεί να ασχοληθεί με τη συρτή βυθού, πρέπει να έχει βυθόμετρο και gps, να προσπαθήσει να μάθει σωστά τους τόπους και να καταλαβαίνει εύκολα σε τι ύψος πάνω από το βυθό περνά το δόλωμά του, για να μη σκαλώνει και να έχει αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας.
Στράτος Παπαευστρατίου
Η παραδοσιακή συρτή βυθού με μολύβια, σίγουρα δεν αποτελεί το πιο εύκολο ψάρεμα για ένα νέο ψαρά, αφού θα πρέπει να προσέξει αρκετά πράγματα, τα οποία συνδυάζονται όλα μεταξύ τους. Κάποιες βασικές συμβουλές για όσους νέους ψαράδες θέλουν να ασχοληθούν με την παραδοσιακή συρτή, είναι οι εξής:
α) Σταθερή ταχύτητα 3 μίλια,
β) Προτιμούμε ομαλούς βυθούς και όχι αυτούς με τις πολλές διακυμάνσεις,
γ) Όχι απότομες στροφές, αλλά μεγάλες και ανοιχτές,
δ) Όταν πιαστεί το ψάρι δεν κόβουμε ποτέ ταχύτητα,
ε) Καλύτερα να τραβάμε το τεχνητό μας πιο ψηλά, παρά να έχουμε σκαλώματα και χάσιμο τεχνητών και μολυβιών.
Δημήτρης Σολωμονίδης
Αυτή την εποχή ψαρεύουμε με τεχνητά έντονου χρωματισμού (κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί, πράσινο, συνήθως φωσφοριζέ) και αργότερα με τεχνητά πιο σκούρα (μπλε, μαύρα, πράσινα σκούρα) και σιλικονούχο καλαμαράκι το οποίο αυτήν την εποχή δεν αποδίδει. Η συμβουλή μου για τους νέους μας φίλους, είναι να «σαρώνουν» έναν τόπο από όλες τις πλευρές και όχι μόνο από μια και είναι σίγουρο πως οι τσιμπιές θα πολλαπλασιαστούν.