Καθετη-Τσαπαρι
Τεχνικές για το Ψάρεμα των Λυθρινιών
Δε νομίζω ότι υπάρχει καθετίστας ψαράς που να μην ενθουσιάζεται με το ψάρεμα των λυθρινιών. Όσα ψάρια κι αν πιάσουμε, αν δεν υπάρχει το λυθρίνι, η ψαριά μας θεωρείται φτωχή. Το λυθρίνι είναι αυτό που θα στολίσει τη σοδειά μας αλλά και θα μας «ανεβάσει» στα μάτια των άλλων συναδέλφων.
Το πόσο μίζερο κι έξυπνο ψάρι είναι, το πόσο εξειδικευμένες αρματωσιές πρέπει να ετοιμάσουμε, το πόσο εκλεκτά δολώματα θα χρησιμοποιήσουμε, είναι κάτι που το έχουμε τονίσει αρκετές φορές στο παρελθόν. Εδώ αυτή τη φορά θα δούμε κάποιες τεχνικές ώστε να καταφέρουμε να πιάνουμε λυθρίνια στα αγκίστρια μας. Γιατί μπορεί να είμαστε στον τόπο τους, όμως αν δεν ξέρουμε να τα ψαρεύουμε σωστά, τότε δεν πρόκειται να πιάσουμε αρκετά.
Το γρήγορο κάρφωμα
Η πιο γνωστή λυθρινίσια τεχνική κι αυτή που χρησιμοποιείται από την πλειοψηφία των ψαράδων. Στηρίζεται στην παρατήρηση ότι το λυθρίνι τρέχει πρώτο απ’ όλα τα ψάρια να αρπάξει το φρέσκο δόλωμα, προτού μαγαριστεί και ψιλοτσιμπηθεί από τα υπόλοιπα μικρόψαρα.
Ο μάστορας λυθρινοψαράς με το που πατώσει η αρματωσιά, αμέσως παίρνει πάνω μια χεριά. Είναι η χεριά που θα καρφώσει το λυθρίνι που βιάστηκε να τρέξει να αρπάξει το δόλωμα. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε περιμένει να ακούσει το πρώτο μικροτσίμπημα. Μόλις το αισθανθεί, αμέσως θα πάρει πάνω μια χεριά. Το λυθρίνι είναι σίγουρα μαγκωμένο κι αγκιστρωμένο.
Λάθος: Το λάθος που κάνουν πολλοί ψαράδες και παραπονιούνται ότι δεν πιάνουν λυθρίνια, είναι το εξής. Με το που πατώσει η αρματωσιά τους περιμένουν λίγο να σταθεροποιηθεί και στη συνέχεια μαζεύουν τα μπόσικα. Όμως ο χρόνος αυτός που περνά είναι αρκετός για να έχει πάει να τσιμπήσει το λυθρίνι το δόλωμα, να έχει φύγει και να έχει αφήσει το πεδίο ελεύθερο για τα υπόλοιπα μικρόψαρα. Έτσι ότι τσιμπιά καταλάβουμε θα είναι από λιμόψαρο και όχι από λυθρίνι.
Το ψάρεμα αρόδου
Σε αντίθεση με άλλα ψάρια που θέλουν το σκάφος ακινητοποιημένο, τα λυθρίνια θέλουν το σκάφος ελεύθερο να μετακινείται αργά αργά. Η μετακίνηση αυτή πέρα από το ότι ψάχνει και ψαρεύει μεγαλύτερη έκταση από ότι σταματημένο, έχει παρατηρηθεί ότι κάνει τα ψάρια πιο επιθετικά στο δόλωμά μας. Έτσι όταν φτάνουμε στον τόπο ψαρέματος κι έχει καλό καιρό, σβήνουμε τη μηχανή και ψαρεύουμε αρόδου. Όταν όμως έχει αεράκι, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να ρίξουμε την πλωτή άγκυρα. Αυτή σίγουρα θα κόψει κάποια από την ταχύτητα μετακίνησης του σκάφους και θα κάνει το ψάρεμά μας πολύ πιο εύκολο.
Στο ψάρεμα τόσο αρόδου όσο και με πλωτή, οι ψαράδες που υπάρχουν στο σκάφος ρίχνουν τις καθετές τους από την ίδια πλευρά του σκάφους, για να μην πηγαίνει τις αρματωσιές από κάτω του.
Αναμονή στο τσίμπημα
Μια τεχνική που έχει παρατηρηθεί να μας δίνει πολλά και μεγάλα κομμάτια. Εφαρμόζεται κυρίως σε ψαρέματα αρόδου και με πλωτή που το σκάφος μετακινείται αργά αργά. Εκεί με το που πάρουμε τσιμπιά, δεν τραβάμε για να καρφώσουμε, αλλά αφήνουμε μπόσικα στην αρματωσιά μας. Περιμένουμε λίγο και στη συνέχεια καρφώνουμε. Με αυτό τον τρόπο δίνουμε περιθώρια στο ψάρια που έχει αρπάξει από την άκρη το δόλωμα, να το καταπιεί καλύτερα και να πιαστεί στα σίγουρα. Εφαρμόζεται με μεγαλύτερη επιτυχία όταν η αρματωσιά μας είναι ελαφριά.
Μακρύ παράμαλλο
Το μακρύ παράμαλλο είναι μια τεχνική που δίνει φυσικότητα στην κίνηση του δολώματος, παρουσιάζοντάς το σαν κάτι φυσικό και όχι σαν παγίδα, ενώ επιπλέον αφήνει τα περιθώρια που χρειάζονται στο ψάρι από τη μικροτσιμπιά την αρχική, να πάει στην κατάποση του δολώματος. Έχει το μειονέκτημα ότι ο τσίμπος δεν είναι το ίδιο εύκολα αντιληπτός σε μας όσο με κοντύτερα παράμαλλο, αλλά τα αποτελέσματά του εκπληκτικά.
Στην κατασκευή της αρματωσιάς όταν απευθυνόμαστε αποκλειστικά σε λυθρίνια, φτιάχνουμε διπλάρι και με τα δύο παράμαλλα γύρω στο μέτρο, ενώ όταν θέλουμε κι άλλα ψάρια, τότε φτιάχνουμε τριπλάρι με το κάτω παράμαλλο, αυτό που βρίσκεται προς το μολύβι μακρύ. Μάλιστα η ένωση του παράμαλλου με την υπόλοιπη αρματωσιά γίνεται κοντά στο μολύβι και όχι ψηλότερα, ώστε να δώσουμε όλα τα περιθώρια φυσικότητας στην κίνηση του τελευταίου δολώματος που απευθύνεται στα λυθρίνια.
Μικρό μολύβι
Οι καθετίστες ψαράδες και μάλιστα οι λυθρινοψαράδες, κάνουν διάφορες παραλλαγές στις αρματωσιές τους, προκειμένου να βρουν την ιδανική για τα πολυπόθητα λυθρίνια. Οι παρατηρήσεις όλες καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα. Το μικρό μολύβι στην αρματωσιά δίνει και τα περισσότερα λυθρίνια. Αυτό είναι κάτι που μπορείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας. Όταν ψαρεύετε αλλάξτε το μολύβι σας με μικρότερο. Θα δείτε κι εσείς ότι όσο το μολύβι μικραίνει, τόσο αυξάνονται και οι τσιμπιές των λυθρινιών στην καθετή σας.
Συρόμενη αρματωσιά
Οι περισσότερες τεχνικές στο ψάρεμα του λυθρινιού φροντίζουν να δίνουν στο ψάρι την αίσθηση της ελευθερίας και φυσικότητα στην κίνηση του δολώματος. Επιζητούν όταν το ψάρι πάρει το δόλωμα στο στόμα του, να μη νιώθει αντίσταση και το αφήσει, αλλά να είναι ελεύθερο και να το καταπιεί. Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το πετύχουμε εκτός από τα μεγάλα παράμαλλα, με τη συρόμενη αρματωσιά. Όταν τοποθετήσουμε ένα συρόμενο μολύβι, τότε αρπάζοντας το ψάρι το δόλωμα, δεν νιώθει την αντίσταση του μολυβιού και το καταπίνει πολύ πιο εύκολα.
Ψάρεμα με μονάγκιστρο
Το μονάγκιστρο έχει αποδειχθεί ότι και στο ψάρεμα του λυθρινιού αποδίδει τα μέγιστα. Μπορεί να έχουμε το μειονέκτημα του ενός δολώματος, όμως έχουμε το πλεονέκτημα πως ότι ψάρια τσιμπήσουν και πιαστούν να είναι μεγάλα κι εκλεκτά. Μάλιστα το μονάγκιστρο συνοδεύεται με συρόμενο μολύβι ώστε να δώσουμε στην αρματωσιά μας, όλα τα πλεονεκτήματα που χρειαζόμαστε. Ιδανικό για ψαρέματα σε ρηχά νερά.