Συρτη Φυλακας
Ζόκα ή Φύλακας: 10 Οδηγοί Επιλογής Τεχνικής
Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου τα καλαμάρια υπάρχουν σε αφθονία, και όταν ο ψαράς επιθυμεί να ασχοληθεί με μεγάλα θηράματα, έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει στα αγκίστρια του ένα καταπληκτικό δόλωμα, το ζωντανό καλαμάρι. Ζόκα και συρτή με μολύβι φύλακα είναι οι κατεξοχήν τεχνικές που δολώνουμε καλαμάρι και έχουμε επιτυχίες σε εκλεκτά ψάρια όπως τα φαγκριά, οι συναγρίδες, οι σφυρίδες, οι στήρες, τα μαγιάτικα.
Όμως, εδώ δημιουργείται σε αρκετούς ψαράδες το εξής δίλημμα: ποιο τρόπο από τους δυο να χρησιμοποιήσουμε για καλύτερα αποτελέσματα, τη ζόκα ή το φύλακα;
Αν ο ψαράς ασχολείται με έναν από τους δύο, δεν έρχεται αντιμέτωπος με τέτοια διλήμματα, αλλά δεν έχει και εναλλακτική λύση όταν η αγαπημένη του τεχνική δε μπορεί να πραγματοποιηθεί. Εδώ θα προσπαθήσουμε να δούμε όσο γίνεται πιο απλά, δέκα παραμέτρους που μπορεί να μας οδηγήσουν στη σωστή επιλογή τεχνικής.
Βάθος
Καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή σωστής τεχνικής, είναι το βάθος. Σε ρηχά νερά και σε βάθη μέχρι και 40 μέτρα, ο φύλακας έχει τον πρώτο ρόλο. Από τα 40 μέχρι και τα 70 μέτρα μπορούν να δουλέψουν αρκετά καλά και οι δυο τεχνικές, ενώ από τα 70 μέτρα και κάτω προτιμάται η ζόκα. Βέβαια, αυτός ο κανόνας μπορεί άνετα να τροποποιηθεί, αν υπερισχύουν κάποιες από τις επιπλέον συνθήκες που θα δούμε παρακάτω.
Έκταση τόπου
Σε έναν τόπο αρκετά μικρό, με τα ψάρια συγκεντρωμένα σε πολύ περιορισμένο κομμάτι του, η ζόκα θα πέσει πρώτη στο νερό. Αντίθετα, σε έναν τόπο που καταλαμβάνει μεγάλη έκταση και τα ψάρια είναι διασκορπισμένα παντού, ο φύλακας είναι βέβαιο ότι θα μας οδηγήσει στη σύλληψη όχι μόνο ενός ψαριού, αλλά και δεύτερου και γιατί όχι και τρίτου. Άρα εκεί ο φύλακας θα προτιμηθεί.
Συγκέντρωση ψαριών
Η συγκέντρωση των ψαριών δε συμβαδίζει πάντα με την έκταση του τόπου. Τα κοπαδιαστά τα ψάρια, όπως πχ. τα φαγκριά και τα μαγιάτικα, μπορούμε να τα βρούμε συγκεντρωμένα όλα μαζί, είτε σε ένα σημείο ενός τόπου, είτε και σε μέρος εκτός τόπου. Το βυθόμετρο είναι αυτό το οποίο θα μας τα υποδείξει, και η συγκέντρωσή τους θα μας οδηγήσει σε ζόκα (αν είναι μαζική) ή σε φύλακα (αν τα ψάρια είναι σκόρπια και σε μεγάλη έκταση).
Μορφολογία βυθού
Το πόσο άγριος ή επίπεδος είναι ο βυθός που πρόκειται να ψαρέψουμε, είναι μια πρώτη ένδειξη για την επιλογή του τρόπου ψαρέματος. Συνυπολογίζοντας και τις άλλες παραμέτρους, οδηγούμαστε στη σωστή επιλογή. Ο κανόνας πάντως λέει: άγριος βυθός-ζόκα, ήπιος βυθός-φύλακας.
Ρέμα
Το ρέμα και μάλιστα το δυνατό, αποτελεί πολλές φορές ανασταλτικό παράγοντα για το ψάρεμά μας. Αν όμως εμείς θέλουμε οπωσδήποτε να επιχειρήσουμε ψάρεμα, τότε ο φύλακας είναι η αρχική μας επιλογή, ιδιαίτερα αν τα νερά είναι ρηχότερα από 70 μέτρα. Πηγαίνοντας στα πρίμα χωρίς να βάλουμε μπρος τη μηχανή και στα κόντρα με τη μηχανή, μπορούμε να έχουμε ένα ικανοποιητικό ψάρεμα. Σε πιο βαθιά νερά προτιμούμε να ρίχνουμε τη ζόκα, φροντίζοντας αυτή να πέφτει στην άκρη του τόπου από την πλευρά που έρχεται το ρέμα, και αφήνοντάς το να μας παρασύρει. Έτσι, ψαρεύουμε ολόκληρη την περιοχή, όχι ακίνητοι όπως σε ήπιες καιρικές συνθήκες, αλλά μετακινούμενοι. Βέβαια, όσοι διαθέτουν σύστημα trolling (μειωτήρα στροφών), μπορούν να κρατήσουν το σκάφος πιο ακινητοποιημένο και να ψαρέψουν τη ζόκα τους σχεδόν κάθετα.
Αέρας
Όταν μιλάμε για αέρα, εννοούμε σιγανό, ο οποίος ναι μεν μας επιτρέπει να εξορμήσουμε, αλλά παρασύρει το σκάφος και μας βγάζει κάπως από την πορεία μας ή δεν μας αφήνει ακίνητους σε έναν τόπο. Εκεί τον πρώτο λόγο έχει ο φύλακας και σε δεύτερη μοίρα έρχεται η ζόκα, ενώ γενικά ισχύουν παρόμοια πράγματα με αυτά της περίπτωσης του έντονου ρεύματος. Επίσης μπορούμε να πάμε ρηχότερα, σε απάγκιο σημείο, οπότε αναγκαστικά επειδή είναι ρηχά θα ασχοληθούμε με το φύλακα.
Δύσκολα σημεία
Όταν λέμε δύσκολα σημεία, εννοούμε ναυάγια, απότομα ανεβάσματα και γενικώς τόπους δύσκολο να ψαρευτούν. Εκεί η πρώτη μας επιλογή είναι η ζόκα. Φύλακα θα χρησιμοποιήσουμε όταν απευθυνόμαστε σε ψάρια του βυθού ή αν το ψάρεμά μας γίνεται αρκετά πιο ψηλά από αυτόν.
Είδος ψαριών
Ακόμη και το είδος των ψαριών μπορεί να μας οδηγήσει σε μια αρχική επιλογή. Τα μαυρόψαρα για παράδειγμα που βραχώνουν εύκολα (π.χ. ροφοί, σφυρίδες), θέλουν να έχουμε άμεση αντίδραση στο τσίμπημα οπότε επιλέγουμε ζόκα. Αντίθετα, μαγιάτικα και συναγρίδες δύσκολα θα βραχώσουν (αν και έχουν τη συνήθεια να τυλίγονται σε εμπόδια του βυθού) και επιλέγουμε φύλακα.
Βυθόμετρο
Τα τελευταία χρόνια, ο ψαράς έχει συνδυάσει το ψάρεμά του με το βυθόμετρο. Αυτό του δείχνει τόσο τους τόπους, όσο και την ύπαρξη ψαριών. Η παρουσία ψαριών αλλά και το βάθος που βρίσκονται, τον οδηγούν και στην κατάλληλη τεχνική. Έτσι, αν δει στην οθόνη του ψάρια αξιόλογου μεγέθους να κινούνται αρκετά ψηλά από το βυθό, θα επιχειρήσει να τα προσεγγίσει με τη ζόκα εκμεταλλευόμενος τη δυνατότητα ακριβείας στην οδήγηση του δολώματός του. Αντίθετα, αν δε δει ψάρια στην οθόνη, προτιμά να ασχοληθεί με το φύλακα για να ψάξει μεγαλύτερη περιοχή.
«Δύσκολα» ψάρια
Τελευταία παράμετρο αφήσαμε τη συμπεριφορά των ψαριών, ανάλογα με το πόσο έχουν ψαρευτεί τα σημεία αναζήτησής τους. Αν τα σημεία είναι αψάρευτα, τότε με τη ζόκα μπορούμε να πάρουμε εύκολα αρκετά. Αν όμως τα σημεία είναι πολυψαρεμένα, τότε η ζόκα -επειδή είναι κατά κάποιο τρόπο στάσιμη- προσελκύει λιγότερο το επιθετικά ένστικτα των ψαριών σε σχέση με το κινούμενο δόλωμα του φύλακα και για αυτό ο φύλακας υπερέχει.
Επίλογος
Προκειμένου ο ψαράς να έχει επιτυχίες στο ψάρεμά του, πρέπει να γνωρίζει καλά όλες τις τεχνικές και να προσπαθεί ανάλογα με τις συνθήκες και τις ιδιαιτερότητες της κάθε εξόρμησης και του τόπου, να προσαρμόζει τον τρόπο ψαρέματος πάνω σε αυτά τα δεδομένα. Έτσι, μπορεί σε μια εξόρμηση να ξεκινήσουμε με τη μια τεχνική, κατόπιν επειδή διαπιστώσαμε κάτι το οποίο δεν είχαμε προβλέψει από την αρχή να μεταπηδήσουμε σε άλλη τεχνική, στη συνέχεια να ξαναγυρίσουμε στην πρώτη κοκ. Άλλωστε, οι απρόβλεπτες εξελίξεις είναι αυτές που κάνουν το ψάρεμά μας πιο συναρπαστικό και την κάθε εξόρμηση διαφορετική από τις προηγούμενες.
