Φυσικα
Ζόκα: Με Θράψαλο Κατεψυγμένο
Η εύρεση επαρκούς ποσότητας δολωμάτων για τα ψαρέματά μας, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας, το οποίο μάλιστα γίνεται ακόμη δυσκολότερο, όταν αναζητούμε μεγάλα, ζωντανά δολώματα. Σε προηγούμενα άρθρα έχουμε αναφερθεί στις λύσεις που μπορεί να προσφέρει ένα νωπό ή ακόμα και (φρεσκο)κατεψυγμένο δόλωμα, όταν η εξασφάλιση ζωντανών είναι αδύνατη. Έτσι, εδώ θα σας προτείνουμε ένα παρεξηγημένο από πολλούς δόλωμα, που αποδίδει θαυμάσια στα δικά μας ψαρέματα: το θράψαλο, και μάλιστα το κατεψυγμένο.
Γενικά, τα καλαμάρια είναι δυσεύρετα αυτήν την εποχή, και αν καταφέρουμε να πάρουμε μερικά, θεωρείται επιτυχία. Αυτό σημαίνει ότι δε μπορούμε να βασιστούμε σε υποθετικές συλλήψεις κεφαλόποδων, αλλά πρέπει να έχουμε και μια ασφαλιστική δικλείδα. Από την άλλη, το μήνα που διανύουμε και τον επόμενο, σε πολλές περιοχές, «πέφτουν» θράψαλα, τα οποία ψαρεύονται σχετικά εύκολα, μπορούμε σε μια εξόρμησή μας να πιάσουμε αρκετά, και αν τα καταψύξουμε σε μικρές ποσότητες, έχουμε την εναλλακτική λύση για τις εξορμήσεις μας. Ακόμα και αν δεν καταφέρουμε να πιάσουμε μερικά -γιατί στον τόπο μας δεν έχει θράψαλα ή δεν έχουμε τη δυνατότητα να τα ψαρέψουμε-, μπορούμε να τα βρούμε εύκολα στην αγορά, και μάλιστα η τιμή τους είναι ιδιαίτερα χαμηλή, συγκρινόμενη με την αντίστοιχη τιμή των καλαμαριών. Επιλέγουμε το κατάλληλο μέγεθος για τα αγκίστρια και τα ψάρια-στόχο μας, και είμαστε έτοιμοι να εξορμήσουμε.
Αρμάτωμα ζόκας
Η ζόκα μας, παραδοσιακή ή μοντέρνα, αρματώνεται με ένα, δύο ή και περισσότερους κλέφτες, στο ίδιο ή σε διαφορετικό παράμαλλο. Για τα μεγάλα ψάρια προτιμούμε τους δύο κλέφτες, ενώ στα μικρότερα, που μπορεί να χαλάνε πολλές φορές το δόλωμα χωρίς να πιάνονται, τοποθετούμε και άλλους. Στα μικρά θράψαλα, τα αγκίστρια τοποθετούνται στη σειρά, στο ίδιο παράμαλλο, ενώ στα μεγάλα θράψαλα προτιμούμε να έχουμε δύο διαφορετικά παράμαλλα.
Όταν απευθυνόμαστε σε συναγρίδες, το αρμάτωμα γίνεται με πετονιά διαμέτρου 0,60-0,70 χιλιοστά, ενώ αν απευθυνόμαστε σε σφυρίδες και φαγκριά, το αρμάτωμα γίνεται αποκλειστικά με νήμα. Αν το αρμάτωμα είναι αρκετά μακρύ και το δόλωμα μικρό, τότε κάνουμε ένα τύλιγμα της πετονιάς ή του νήματος στο μεγάλο αγκίστρι της ζόκας, και αμέσως η αρματωσιά έρχεται στα μέτρα του δολώματος.
Δολωσιά
Η δολωσιά μας θα γίνει όπως ακριβώς έχουμε μάθει να δολώνουμε και το καλαμάρι. Το μεγάλο αγκίστρι της ζόκας θα περαστεί στην ουρά και θα κοιτά προς τα πάνω, ενώ το αγκίστρι -ή τα αγκίστρια- «κλέφτης», θα περαστεί μέσα στο κεφάλι και βγαίνοντας θα κοιτά προς τα κάτω, δηλαδή στην αντίθετη πλευρά από το ότι κοιτά το μεγάλο αγκίστρι μας.
Στις φωτογραφίες που ακολουθούν, μπορείτε να δείτε αναλυτικά πως γίνεται η δόλωση αυτή.
Ψάρεμα
Προτού κατεβάσουμε το δόλωμά μας στο βυθό, το αφήνουμε για λίγο δολωμένο μέσα στο νερό και το σέρνουμε κινούμενοι με μικρή ταχύτητα, παρακολουθώντας το αν πλέει σωστά. Αν κάτι δεν πάει καλά, διορθώνουμε τη δολωσιά μας και συνεχίζουμε. Αν όλα είναι εντάξει, τότε κατεβάζουμε το δόλωμά μας στο βυθό. Αν πατώσει και δεν έχουμε πάρει τσιμπιά, το ανασηκώνουμε γύρω στο μισό μέτρο από το βυθό, και κρατώντας το ακίνητο, περιμένουμε την τσιμπιά. Συνήθως δεν τραβάμε με το πρώτο μικροτσιμπηματάκι, αλλά με την καλή τσιμπιά, και μάλιστα το κάρφωμα είναι δυνατό, για να μπορέσουν τα αγκίστριά μας να καρφωθούν γερά στα δυνατά σαγόνια του φαγκριού, της συναγρίδας ή της σφυρίδας.
Γενικά, προτιμούμε να ψαρεύουμε βαθιά κομμάτια (πάνω από 70 μέτρα), όπου τα ψάρια είναι πιο άφοβα και οι εκπλήξεις από μια μεγάλη σκορπίνα ή ένα βλάχο είναι αρκετά συχνές και ιδιαίτερα ευχάριστες.